22. Darfydded felly am y llu pobl a anwyd i ddim pwrpas, ond cadwer fy ngronyn a'm planhigyn i; oherwydd â llafur mawr yr wyf wedi eu perffeithio hwy.
23. Yn awr, rhaid i ti aros am saith diwrnod eto. Paid ag ymprydio yn ystod yr amser hwnnw,
24. ond dos i mewn i faes â'i lond o flodau, heb dŷ wedi ei adeiladu yno; myn dy fwyd o blith blodau'r maes yn unig; paid â blasu cig nac yfed gwin, dim ond blodau; gweddïa hefyd ar y Goruchaf yn ddi-baid.
25. Yna fe ddof atat a siarad â thi.”
26. Felly, yn unol â gair yr angel imi, euthum i faes a elwir Ardat, ac yno eisteddais ymysg y blodau; llysiau'r maes oedd fy mwyd, ac fe'u cefais yn ymborth digonol.
27. Ymhen y saith diwrnod yr oeddwn yn gorwedd ar y glaswellt, a'm calon wedi ei chythryblu eto fel o'r blaen.
28. Agorais fy ngenau, a dechreuais annerch y Goruchaf fel hyn:
29. “O Arglwydd, fe'th ddangosaist dy hun yn eglur yn ein plith, sef i'n hynafiaid yn yr anialwch; pan oeddent yn mynd allan o'r Aifft, ac yn teithio trwy'r anialwch disathr a diffrwyth, dywedaist wrthynt,
30. ‘Clyw fi, Israel; gwrando fy ngeiriau, had Jacob.
31. Canys wele, yr wyf yn hau fy nghyfraith ynoch chwi; bydd yn dwyn ffrwyth ynoch, a chewch eich gogoneddu'n dragwyddol drwyddi.’ Ond er i'n hynafiaid dderbyn y gyfraith, ni chadwasant hi na pharchu'r deddfau.