1. Meddai'r angel wrthyf: “Cadw gyfrif gofalus dy hun, a phan weli fod cyfran arbennig o'r arwyddion y soniwyd amdanynt wedi digwydd,
2. yna byddi'n deall fod yr amser yn wir wedi dod pan yw'r Goruchaf ar fedr barnu'r byd a grewyd ganddo.
3. A phan fydd daeargrynfâu i'w gweld yn y byd, a chynnwrf ymhlith pobloedd, cenhedloedd yn cynllwyn, arweinwyr yn gwamalu a thywysogion yn cynhyrfu,
4. yna byddi'n deall mai dyma'r pethau y bu'r Goruchaf yn eu rhagfynegi o'r dyddiau cyntaf oll.
5. Oherwydd fel y mae i bopeth sy'n digwydd yn y byd ddechrau a diwedd, a'r rheini'n gwbl eglur
6. felly y mae hefyd gydag amserau'r Goruchaf: gwneir eu dechrau yn eglur gan ryfeddodau a gwyrthiau, a'u diwedd gan weithredoedd nerthol ac arwyddion.
7. Pob un a achubir, ac y caniateir iddo ddianc ar gyfrif ei weithredoedd neu'r ffydd a arddelwyd ganddo,
8. caiff hwnnw ei waredu rhag y peryglon a ragfynegwyd, a gweld fy iachawdwriaeth yn fy nhir, o fewn i'r terfynau a gysegrais i mi fy hun ers tragwyddoldeb.
9. Yna trewir â syndod y rhai a fu'n sarhau fy ffyrdd i; mewn poenedigaethau y pery'r rhai a fu'n eu gwrthod yn wawdlyd.
10. Pawb a fethodd f'adnabod yn ystod eu bywyd, er iddynt dderbyn bendithion gennyf;
11. pawb a wawdiodd fy nghyfraith pan oedd eu rhyddid yn dal ganddynt,
12. ac a wrthododd â dirmyg diddeall y cyfle i edifarhau pan oedd o hyd ar gael iddynt—rhaid i'r rhain ddod i'm hadnabod trwy boenedigaeth ar ôl marw.
13. Felly paid â bod yn chwilfrydig mwyach ynglŷn â sut y poenydir yr annuwiol, ond yn hytrach hola sut y caiff y cyfiawn eu hachub, ac i bwy ac er mwyn pwy y mae'r oes newydd, a pha bryd y daw.”
14. Atebais innau: “Yr wyf wedi dweud hyn o'r blaen, rwy'n ei ddweud eto, ac fe af ymlaen i'w ddweud ar ôl hyn:
15. y mae'r rhai a gollir yn fwy eu nifer na'r rhai a achubir,
16. fel y mae ton yn fwy na diferyn o ddŵr.”
17. Atebodd ef fel hyn: “Yn ôl y tir y bydd ansawdd y grawn, yn ôl y blodau y bydd ansawdd eu lliwiau, yn ôl y llafur y bydd ansawdd y cynnyrch, ac yn ôl yr amaethwr y bydd ansawdd y cynhaeaf.
18. Fe fu amser, cyn i'r byd erioed gael ei greu i neb fyw ynddo, pan oeddwn i eisoes yn paratoi ar gyfer y rheini sy'n bod yn awr; ni wrthwynebodd neb fi y pryd hwnnw, oherwydd nid oedd neb yn bod.
19. Y mae'r rhai a greais, er darparu bwrdd dihysbydd a chyfraith anchwiliadwy ar eu cyfer, wedi mynd yn llygredig eu moesau.
20. Yna ystyriais fy myd, a dyna lle'r oedd, wedi ei ddifetha; edrychais ar fy naear, a dyna lle'r oedd, mewn perygl oherwydd y cynllwynion a ddaethai i mewn iddi.
21. Wrth edrych, felly, o'r braidd y gallwn feddwl am arbed neb; eto achubais i mi fy hun un gronyn oddi ar y clwstwr grawnwin, ac un planhigyn o'r fforest fawr
22. Darfydded felly am y llu pobl a anwyd i ddim pwrpas, ond cadwer fy ngronyn a'm planhigyn i; oherwydd â llafur mawr yr wyf wedi eu perffeithio hwy.
23. Yn awr, rhaid i ti aros am saith diwrnod eto. Paid ag ymprydio yn ystod yr amser hwnnw,
24. ond dos i mewn i faes â'i lond o flodau, heb dŷ wedi ei adeiladu yno; myn dy fwyd o blith blodau'r maes yn unig; paid â blasu cig nac yfed gwin, dim ond blodau; gweddïa hefyd ar y Goruchaf yn ddi-baid.
25. Yna fe ddof atat a siarad â thi.”
26. Felly, yn unol â gair yr angel imi, euthum i faes a elwir Ardat, ac yno eisteddais ymysg y blodau; llysiau'r maes oedd fy mwyd, ac fe'u cefais yn ymborth digonol.
27. Ymhen y saith diwrnod yr oeddwn yn gorwedd ar y glaswellt, a'm calon wedi ei chythryblu eto fel o'r blaen.
28. Agorais fy ngenau, a dechreuais annerch y Goruchaf fel hyn:
29. “O Arglwydd, fe'th ddangosaist dy hun yn eglur yn ein plith, sef i'n hynafiaid yn yr anialwch; pan oeddent yn mynd allan o'r Aifft, ac yn teithio trwy'r anialwch disathr a diffrwyth, dywedaist wrthynt,
30. ‘Clyw fi, Israel; gwrando fy ngeiriau, had Jacob.
31. Canys wele, yr wyf yn hau fy nghyfraith ynoch chwi; bydd yn dwyn ffrwyth ynoch, a chewch eich gogoneddu'n dragwyddol drwyddi.’ Ond er i'n hynafiaid dderbyn y gyfraith, ni chadwasant hi na pharchu'r deddfau.
32. Nid bod ffrwyth y gyfraith wedi darfod amdano; ni allai hynny ddigwydd, oherwydd eiddot ti oedd y ffrwyth;
33. ond darfu am y rhai a dderbyniodd y gyfraith, am na chadwent yn ddiogel yr hyn a heuwyd ynddynt.
34. Yn awr, pan fydd y ddaear yn derbyn had, neu'r môr long, neu lestr arall fwyd neu ddiod, os collir yr had, neu'r llong, neu gynnwys y llestr, yr arfer yw
35. mai eu cynnwys a gollir, ond bod y llestri a'u derbyniodd yn aros. Ond gyda ni, nid felly y mae.
36. Oherwydd derfydd amdanom ni, bechaduriaid, y rhai a dderbyniodd y gyfraith, a derfydd am ein calon, a fu'n llestr iddi.
37. Ond ni dderfydd am y gyfraith; y mae hi'n aros yn ei gogoniant.”
38. Pan oeddwn yn dweud y pethau hyn ynof fy hun, edrychais o'm cwmpas a gweld ar y dde imi wraig, a honno'n galaru ac yn wylofain â llais uchel, yn drallodus iawn ei hysbryd, ei dillad wedi eu rhwygo, a lludw ar ei phen.
39. Bwriais o'r neilltu y pethau a fu'n llenwi fy meddwl, a throi ati hi a dweud:
40. “Pam yr wyt ti'n wylo? A pham yr wyt yn drallodus?”
41. Atebodd hithau: “F'arglwydd, gad lonydd imi, i wylo drosof fy hun ac i ymollwng i'm galar, oherwydd yr wyf yn chwerw iawn fy ysbryd, a'm darostyngiad yn fawr.”
42. “Beth sydd wedi digwydd iti?” gofynnais. “Dywed wrthyf.”
43. Meddai hithau wrthyf: “Bûm i, dy wasanaethyddes, yn ddiffrwyth, ac er imi fod yn briod am ddeng mlynedd ar hugain nid oeddwn wedi dwyn plant.
44. A phob awr a phob diwrnod o'r deng mlynedd ar hugain hynny bûm yn gweddïo, nos a dydd, ar y Goruchaf.
45. Yna, ar ôl deng mlynedd ar hugain, gwrandawodd Duw arnaf fi, dy wasanaethferch; sylwodd ar fy narostyngiad, ystyriodd fy nhrallod, a rhoddodd imi fab. Mawr iawn oedd y llawenydd a gawsom ynddo, myfi a'm gŵr a'n holl gymdogion, a mawr iawn oedd y gogoniant a roesom i'r Duw nerthol.
46. Meithrinais ef â phob gofal,
47. ac wedi iddo dyfu'n ddyn euthum ati i gael gwraig iddo, a threfnu dydd y wledd briodas.”