73. Beth felly a fydd ganddynt i'w ddweud yn y Farn, neu pa ateb a roddant yn yr amserau diwethaf?
74. Cyhyd o amser y bu'r Goruchaf yn amyneddgar tuag at drigolion y byd! A hynny nid er eu mwyn hwy, ond oherwydd yr amserau a ragordeiniodd ef.”
75. “Os wyf yn gymeradwy yn dy olwg, f'arglwydd feistr,” atebais i, “gwna hyn hefyd yn eglur i'th was: ar ôl marw, pan fydd pob un ohonom o'r diwedd yn ildio'i enaid, a gawn ni ein cadw yn gorffwys nes dyfod yr amserau hynny pan fyddi'n dechrau adnewyddu'r greadigaeth, neu a yw ein poenedigaeth i ddechrau ar unwaith?”
76. Atebodd ef fi â'r geiriau hyn: “Dangosaf hynny hefyd iti; ond paid â'th gynnwys dy hun ymhlith y gwawdwyr, na'th gyfrif dy hun gyda'r rhai a boenydir.
77. Oherwydd y mae gennyt ti drysor o weithredoedd da wedi ei roi i gadw gyda'r Goruchaf, ond ni chaiff ei amlygu iti hyd at yr amserau diwethaf.
78. Ond dyma sydd i'w ddweud ynglŷn â marwolaeth: pan fydd y ddedfryd derfynol wedi mynd allan oddi wrth y Goruchaf bod rhywun i farw, y mae'r ysbryd yn ymadael â'r corff i ddychwelyd at yr Un a'i rhoes, ac y mae'n addoli gogoniant y Goruchaf yn gyntaf oll.
79. Ac os yw'n un o'r rheini a fu'n gwawdio ac yn gwrthod cadw ffordd y Goruchaf, yn dirmygu ei gyfraith ef ac yn casáu'r rhai sy'n ofni Duw,
80. ni chaiff ysbrydoedd felly fynd i mewn i'r trigfannau, ond o hynny ymlaen byddant yn crwydro mewn poenedigaethau, bob amser yn alarus a thrist, a hynny am saith rheswm.
81. Yn gyntaf, am iddynt ddiystyru ffordd y Goruchaf.
82. Yn ail, am na allant bellach wir edifarhau a chael byw.
83. Yn drydydd, fe welant y wobr sydd ynghadw ar gyfer y rhai a ymddiriedodd yng nghyfamodau'r Goruchaf.
84. Yn bedwerydd, byddant yn meddwl am y boenedigaeth sydd ynghadw ar eu cyfer hwy yn yr amserau diwethaf.
85. Yn bumed, gwelant angylion yn gwarchod trigfannau ysbrydoedd eraill mewn tawelwch mawr.