64. Ond yn awr y mae'n deall yn cyd-dyfu â ni, a chawn ninnau ein harteithio o wybod ein bod yn trengi.
65. Galared yr hil ddynol, ond llawenyched yr anifeiliaid gwylltion; galared holl blant dynion, ond gorfoledded y gwartheg a'r diadelloedd.
66. Y mae'n llawer gwell arnynt hwy nag yw arnom ni; oherwydd nid ydynt yn disgwyl barn, nac yn gwybod am na phoenedigaeth nac iachawdwriaeth yn addewid iddynt ar ôl marw.
67. Ond nyni, pa fudd yw inni ein bod i'n cadw'n fyw, dim ond i ddioddef arteithiau?
68. Oherwydd y mae'r ddynolryw i gyd yn gymysgedd o gamweddau, yn llawn pechodau ac wedi ei llwytho â gweithredoedd drwg.
69. Felly hwyrach y buasai'n well i ni pe na baem i ddod i farn ar ôl marw.”
70. Atebodd ef fi fel hyn: “Pan oedd y Goruchaf wrthi'n creu y byd ac Adda a'i holl ddisgynyddion, yn gyntaf oll fe drefnodd y Farn a'r hyn sy'n gysylltiedig â hi.
71. Yn awr, gelli amgyffred hyn ar sail dy eiriau dy hun; oherwydd dywedaist fod y deall yn cyd-dyfu â ni.
72. Y rheswm pam y poenydir preswylwyr y ddaear yw hyn: iddynt gyflawni camwedd er bod ganddynt ddeall; iddynt wrthod cadw'r gorchmynion er iddynt eu cael; ac er iddynt gael y gyfraith, iddynt ddirmygu'r hyn a dderbyniasant.
73. Beth felly a fydd ganddynt i'w ddweud yn y Farn, neu pa ateb a roddant yn yr amserau diwethaf?
74. Cyhyd o amser y bu'r Goruchaf yn amyneddgar tuag at drigolion y byd! A hynny nid er eu mwyn hwy, ond oherwydd yr amserau a ragordeiniodd ef.”
75. “Os wyf yn gymeradwy yn dy olwg, f'arglwydd feistr,” atebais i, “gwna hyn hefyd yn eglur i'th was: ar ôl marw, pan fydd pob un ohonom o'r diwedd yn ildio'i enaid, a gawn ni ein cadw yn gorffwys nes dyfod yr amserau hynny pan fyddi'n dechrau adnewyddu'r greadigaeth, neu a yw ein poenedigaeth i ddechrau ar unwaith?”
76. Atebodd ef fi â'r geiriau hyn: “Dangosaf hynny hefyd iti; ond paid â'th gynnwys dy hun ymhlith y gwawdwyr, na'th gyfrif dy hun gyda'r rhai a boenydir.
77. Oherwydd y mae gennyt ti drysor o weithredoedd da wedi ei roi i gadw gyda'r Goruchaf, ond ni chaiff ei amlygu iti hyd at yr amserau diwethaf.
78. Ond dyma sydd i'w ddweud ynglŷn â marwolaeth: pan fydd y ddedfryd derfynol wedi mynd allan oddi wrth y Goruchaf bod rhywun i farw, y mae'r ysbryd yn ymadael â'r corff i ddychwelyd at yr Un a'i rhoes, ac y mae'n addoli gogoniant y Goruchaf yn gyntaf oll.
79. Ac os yw'n un o'r rheini a fu'n gwawdio ac yn gwrthod cadw ffordd y Goruchaf, yn dirmygu ei gyfraith ef ac yn casáu'r rhai sy'n ofni Duw,
80. ni chaiff ysbrydoedd felly fynd i mewn i'r trigfannau, ond o hynny ymlaen byddant yn crwydro mewn poenedigaethau, bob amser yn alarus a thrist, a hynny am saith rheswm.
81. Yn gyntaf, am iddynt ddiystyru ffordd y Goruchaf.
82. Yn ail, am na allant bellach wir edifarhau a chael byw.