2. “Cod, Esra,” meddai wrthyf, “a gwrando ar y geiriau y deuthum i'w llefaru wrthyt.”
3. “Llefara, f'arglwydd,” atebais innau.Meddai'r angel wrthyf: “Dychmyga fôr wedi ei osod mewn lle eang, ac yn ymestyn ar led heb derfyn iddo,
4. ond bod y ffordd i mewn iddo yn lle mor gul nes ymddangos fel afon.
5. Pe bai rhywun yn dymuno o ddifrif gyrraedd y môr, naill ai i'w weld neu i gael rheolaeth arno, sut y gallai gyrraedd y lle eang heb iddo'n gyntaf fynd trwy'r lle cul?
6. Neu eto, dychmyga ddinas wedi ei hadeiladu a'i safle ar dir gwastad, a'i llond o bopeth da,
7. ond bod y ffordd i mewn iddi yn gul a serth, gyda thân ar y dde a dyfnder o ddŵr ar y chwith,
8. a'r llwybr hwn rhyngddynt, sef rhwng y tân a'r dŵr, yn unig lwybr ati, a'i led heb fod yn ddim mwy na lled troed dyn.
9. Pe bai'r ddinas honno wedi ei rhoi yn etifeddiaeth i ryw ddyn, sut y gallai'r etifedd hwnnw feddiannu ei etifeddiaeth heb iddo'n gyntaf fynd trwy'r perygl a osodwyd o'i flaen?”
10. “Felly'n union, f'arglwydd,” atebais innau.Meddai yntau wrthyf: “Hyn hefyd yw rhan Israel.
11. Oherwydd er mwyn Israel y gwneuthum y byd; ond pan dorrodd Adda fy neddfau, daeth yr hyn a wnaethpwyd dan farn.
12. Gwnaed y ffyrdd i mewn i'r byd hwn yn gul a phoenus a thrafferthus; ychydig ydynt a gwael, yn llawn peryglon ac wedi eu pentyrru ag anawsterau mawr.
13. Ond y mae'r ffyrdd i mewn i'r byd helaethach yn eang a diogel, ac yn dwyn ffrwyth anfarwoldeb.