124. [54] a ninnau heb fynediad iddi am ein bod wedi byw mewn lleoedd anfuddiol;
125. [55] bod wynebau'r rhai a fu'n arfer hunanddisgyblaeth i ddisgleirio'n oleuach na'r sêr, a'n hwynebau ninnau yn dduach na'r tywyllwch?
126. [56] Oherwydd, yn ystod oes o wneud drygioni, nid ydym wedi ystyried beth yr ydym i'w ddioddef ar ôl marw.”
127. [57] Atebodd ef fi a dweud: “Dyma resymeg yr ornest y mae pobun a aned ar y ddaear yn bwrw iddi:
128. [58] os colli a wna, bydd yn dioddef fel y dywedaist ti; ond os ennill, caiff dderbyn yr hyn yr wyf fi'n ei ddweud.
129. [59] Oherwydd dyma'r ffordd y soniodd Moses amdani yn ei ddydd, pan ddywedodd wrth y bobl: ‘Dewis fywyd i ti dy hun, a bydd fyw!’
130. [60] Ond ni chredasant ef, na'r proffwydi ar ei ôl, na minnau chwaith, a fûm yn llefaru wrthynt.
131. [61] Felly ni all y tristwch am eu dinistr hwy gael ei gymharu â'r llawenydd am iachawdwriaeth y rhai a gredodd.”
132. [62] “Gwn, f'arglwydd,” atebais innau, “y gelwir y Goruchaf yn awr yn drugarog, am ei fod yn trugarhau wrth y rhai sydd hyd yma heb ddod i mewn i'r byd;
133. [63] ac yn dosturiol, am ei fod yn tosturio wrth y rhai sydd wedi troi a derbyn ei gyfraith ef;
134. [64] ac yn amyneddgar, am ei fod yn dangos amynedd tuag at y rhai a bechodd, yn gymaint â'u bod yn waith ei ddwylo'i hun;
135. [65] ac yn haelionus, am ei bod yn well ganddo roi yn hytrach na mynnu derbyn;