115. [45] Felly, ni bydd neb yn gallu tosturio wrth un a gafwyd yn euog yn y Farn, nac ychwaith ddarostwng un a gafwyd yn ddieuog.”
116. [46] Atebais innau fel hyn: “Dyma fy ngair cyntaf a'm gair olaf: y buasai'n well pe na bai'r ddaear wedi rhoi bod i Adda; neu, o roi bod iddo, pe bai wedi ei gadw fel na allai bechu.
117. [47] Oherwydd pa elw sydd i ni oll o fyw mewn tristwch yn y presennol, heb ddim ond cosb i ddisgwyl amdano ar ôl marw?
118. [48] O Adda, beth a wnaethost? Oherwydd os tydi a bechodd, nid i ti yn unig y bu'r cwymp, ond i ninnau hefyd sydd yn ddisgynyddion i ti.
119. [49] Pa elw yw i ni fod oes anfarwol wedi ei haddo inni, a ninnau wedi cyflawni gweithredoedd marwol;
120. [50] bod gobaith tragwyddol wedi ei ragfynegi ar ein cyfer, a ninnau wedi mynd yn wael a diwerth;
121. [51] bod trigfannau llawn iechyd a diogelwch wedi eu darparu, a ninnau wedi byw bywyd drwg;
122. [52] bod gogoniant y Goruchaf i amddiffyn y rhai sydd wedi byw bywyd glân, a ninnau wedi rhodio yn y ffyrdd bryntaf posibl;
123. [53] bod paradwys i gael ei datguddio, a'i ffrwyth sy'n parhau yn ddiddarfod ac yn dwyn llawnder ac iachâd,
124. [54] a ninnau heb fynediad iddi am ein bod wedi byw mewn lleoedd anfuddiol;
125. [55] bod wynebau'r rhai a fu'n arfer hunanddisgyblaeth i ddisgleirio'n oleuach na'r sêr, a'n hwynebau ninnau yn dduach na'r tywyllwch?
126. [56] Oherwydd, yn ystod oes o wneud drygioni, nid ydym wedi ystyried beth yr ydym i'w ddioddef ar ôl marw.”
127. [57] Atebodd ef fi a dweud: “Dyma resymeg yr ornest y mae pobun a aned ar y ddaear yn bwrw iddi:
128. [58] os colli a wna, bydd yn dioddef fel y dywedaist ti; ond os ennill, caiff dderbyn yr hyn yr wyf fi'n ei ddweud.
129. [59] Oherwydd dyma'r ffordd y soniodd Moses amdani yn ei ddydd, pan ddywedodd wrth y bobl: ‘Dewis fywyd i ti dy hun, a bydd fyw!’
130. [60] Ond ni chredasant ef, na'r proffwydi ar ei ôl, na minnau chwaith, a fûm yn llefaru wrthynt.
131. [61] Felly ni all y tristwch am eu dinistr hwy gael ei gymharu â'r llawenydd am iachawdwriaeth y rhai a gredodd.”