5. Dywedais i: “Llefara, f'arglwydd.” Meddai yntau wrthyf: “Tyrd, pwysa i mi bwysau'r tân, mesura i mi fesur y gwynt, neu galw yn ôl i mi y dydd a aeth heibio.”
6. Atebais: “Gan nad oes neb byw a all wneud hynny, pam yr wyt yn fy holi ynglŷn â'r pethau hyn?”
7. Yna meddai wrthyf: “Beth pe bawn wedi gofyn i ti, ‘Pa nifer o drigfannau sydd yng nghanol y môr?’ Neu ‘Pa nifer o ffrydiau sydd yn nharddle'r dyfnder?’ Neu ‘Pa nifer o ffrydiau sydd uwchlaw'r ffurfafen?’ Neu ‘Pa le y mae'r ffyrdd allan o Baradwys?’
8. Hwyrach y byddit yn f'ateb i, ‘Nid wyf fi erioed wedi disgyn i'r dyfnder, nac i'r byd tanddaearol; nid wyf ychwaith erioed wedi esgyn i'r nefoedd.’
9. Ond ni ofynnais iti ond am y tân a'r gwynt a'r dydd, pethau yr wyt yn gyfarwydd â hwy ac na elli fyw hebddynt; ond hyd yn oed am y rhain, ni chefais ateb gennyt.”
10. Meddai ymhellach: “Nid yw'r gallu gennyt i ddeall y pethau hynny o'r eiddot yr wyt wedi tyfu yn eu cwmni.
11. Sut felly y dichon dy feddwl di amgyffred ffordd y Goruchaf? Sut y gall un sydd wedi ei ysu gan y byd llygredig ddeall anllygredigaeth?”
12. Pan glywais hyn, syrthiais ar fy hyd, a dweud wrtho: “Buasai'n well i ni fod heb ein geni na dod i fyw yng nghanol annuwioldeb, a dioddef heb ddeall pam.”