Penodau

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16

Hen Destament

Testament Newydd

2 Esdras 4 Beibl Cymraeg Newydd Diwygiedig yn cynnwys yr Apocryffa 2004 (BCND)

Methu Deall Ffyrdd Duw

1. Yna fe'm hatebwyd gan yr angel a anfonwyd ataf. Enw'r angel oedd Uriel.

2. Meddai: “Cyfeiliornodd dy ddeall yn ddybryd yn y byd hwn, ac a wyt yn amcanu amgyffred ffordd y Goruchaf?”

3. “Ydwyf, f'arglwydd,” atebais innau.Atebodd yntau fi fel hyn: “Anfonwyd fi i ddangos iti dair ffordd, ac i osod tri phos o'th flaen di.

4. Os gelli di ddehongli un ohonynt hwy i mi, yna fe ddangosaf fi i ti y ffordd yr wyt yn dyheu am ei gweld, ac fe ddysgaf iti pam y mae'r galon yn ddrwg.”

5. Dywedais i: “Llefara, f'arglwydd.” Meddai yntau wrthyf: “Tyrd, pwysa i mi bwysau'r tân, mesura i mi fesur y gwynt, neu galw yn ôl i mi y dydd a aeth heibio.”

6. Atebais: “Gan nad oes neb byw a all wneud hynny, pam yr wyt yn fy holi ynglŷn â'r pethau hyn?”

7. Yna meddai wrthyf: “Beth pe bawn wedi gofyn i ti, ‘Pa nifer o drigfannau sydd yng nghanol y môr?’ Neu ‘Pa nifer o ffrydiau sydd yn nharddle'r dyfnder?’ Neu ‘Pa nifer o ffrydiau sydd uwchlaw'r ffurfafen?’ Neu ‘Pa le y mae'r ffyrdd allan o Baradwys?’

8. Hwyrach y byddit yn f'ateb i, ‘Nid wyf fi erioed wedi disgyn i'r dyfnder, nac i'r byd tanddaearol; nid wyf ychwaith erioed wedi esgyn i'r nefoedd.’

9. Ond ni ofynnais iti ond am y tân a'r gwynt a'r dydd, pethau yr wyt yn gyfarwydd â hwy ac na elli fyw hebddynt; ond hyd yn oed am y rhain, ni chefais ateb gennyt.”

10. Meddai ymhellach: “Nid yw'r gallu gennyt i ddeall y pethau hynny o'r eiddot yr wyt wedi tyfu yn eu cwmni.

11. Sut felly y dichon dy feddwl di amgyffred ffordd y Goruchaf? Sut y gall un sydd wedi ei ysu gan y byd llygredig ddeall anllygredigaeth?”

12. Pan glywais hyn, syrthiais ar fy hyd, a dweud wrtho: “Buasai'n well i ni fod heb ein geni na dod i fyw yng nghanol annuwioldeb, a dioddef heb ddeall pam.”

13. Atebodd yntau fi fel hyn: “Euthum allan i goedwig, ac yno yr oedd prennau'r maes yn cynllwyn â'i gilydd.

14. ‘Dewch’, meddent, ‘awn i ryfel yn erbyn y môr, a pheri iddo gilio o'n blaen, inni gael gwneud rhagor o goedwigoedd inni ein hunain.’

15. Yn yr un modd cynllwyniodd tonnau'r môr hwythau â'i gilydd, a dweud, ‘Dewch, awn i fyny a threchu coed y maes, i ennill yno diriogaeth ychwanegol inni ein hunain.’

16. Ond ofer fu cynllwyn y coed, oherwydd daeth tân a'u difa hwy.

17. A'r un modd cynllwyn tonnau'r môr, oherwydd safodd y tywod yn ddiysgog a'u rhwystro hwy.

18. Yn awr, pe bait ti'n farnwr ar y rhain, p'run ohonynt y byddit ti am ei gyhoeddi'n ddieuog, a ph'run ei gondemnio?”

19. Atebais fel hyn: “Yn ofer y cynllwyniodd y naill a'r llall ohonynt; oherwydd pennwyd y tir i'r coed, a gwely'r môr i gario ei donnau ef.”

20. “Yr wyt wedi barnu'n gywir,” meddai yntau. “Pam, ynteu, na fernaist yn gywir yn dy achos dy hun?

21. Oherwydd yn yr un modd yn union ag y mae'r tir wedi ei roi i'r coed a'r môr i'r tonnau, felly pethau'r ddaear yn unig y gall trigolion y ddaear eu deall; trigolion y nefoedd sy'n deall pethau goruchel y nefoedd.”

Diwedd yr Oes

22. “Ond atolwg, f'arglwydd,” meddwn innau, “pam y rhoddwyd i mi gynneddf deall?

23. Oherwydd nid oedd yn fy mryd i holi am y ffyrdd sydd uchod, ond am y pethau hynny sydd yn digwydd bob dydd o flaen ein llygaid. Pam y rhoddwyd Israel yn destun gwawd i'r cenhedloedd? Pam yr ildiwyd y bobl a geraist ti i lwythau annuwiol? Pam y mae cyfraith ein tadau wedi ei gwneud yn ddiddim, a'r cyfamodau ysgrifenedig wedi eu colli?

24. Yr ydym yn diflannu o'r byd fel locustiaid, y mae ein heinioes fel tarth, ac nid ydym yn deilwng i dderbyn trugaredd.

25. Ond beth a wna ef er mwyn ei enw ei hun, yr enw y'n gelwir ni wrtho? Dyna fy nghwestiynau i.”

26. Atebodd ef fel hyn: “Os bydd iti oroesi, fe gei weld, ac os byddi byw, fe ryfeddi'n fynych, oherwydd y mae'r byd hwn yn prysur ddarfod.

27. Am ei fod yn llawn tristwch a llesgedd, ni all y byd hwn ddal y pethau a addawyd i'r rhai cyfiawn yn eu hiawn bryd.

28. Oherwydd y mae'r drwg yr wyt yn fy holi i amdano wedi ei hau, ond ni ddaeth amser ei fedi ef eto.

29. Hyd oni fedir yr hyn a heuwyd, a hyd oni ddiflanna'r lle yr heuwyd y drwg ynddo, nid ymddengys y maes lle'r heuwyd y da.

30. Heuwyd gronyn o had drwg yng nghalon Adda o'r dechreuad, a pha faint o annuwioldeb y mae eisoes wedi ei gynhyrchu, ac y bydd eto'n ei gynhyrchu hyd nes y daw amser dyrnu!

31. Cyfrif drosot dy hun gymaint o ffrwyth annuwioldeb y mae'r gronyn o had drwg wedi ei gynhyrchu.

32. Pan fydd hadau dirifedi o rawn da wedi eu hau, mor fawr y cynhaeaf a ddaw ohonynt hwy!”

33. Atebais innau: “Pa mor hir y mae'n rhaid aros? Pa bryd y digwydd hyn? Pam mai ychydig a drwg yw'n blynyddoedd ni?”

34. Meddai ef wrthyf: “Ni elli di brysuro mwy na'r Goruchaf; er dy fwyn dy hun yr wyt ti'n prysuro, ond mae'r Goruchaf yn prysuro er mwyn llawer.

35. Onid ynglŷn â'r pethau hyn y bu eneidiau'r cyfiawn yn holi yn eu hystafelloedd cudd, a dweud: ‘Pa mor hir yr wyf fi i barhau i obeithio fel hyn? Pa bryd y gwelir y cynnyrch ar y llawr dyrnu, ac y cawn ninnau dderbyn ein gwobr?’

36. A dyma'r ateb a gawsant gan yr archangel Jeremiel: ‘Pan fydd rhif y rhai tebyg i chwi yn gyflawn. Oherwydd y mae'r Arglwydd wedi pwyso'r byd mewn clorian,

37. y mae wedi mesur yr amserau yn sicr, a'u rhifo'n derfynol; ni symuda ac ni chyffry mohonynt, hyd nes y bydd y rhif penodedig yn gyflawn.’ ”

38. “Ond edrych, f'arglwydd feistr,” meddwn i, “yr ydym ni oll llawn annuwioldeb.

39. Hwyrach mai o'n hachos ni, o achos pechodau trigolion y ddaear, y cedwir y cyfiawn rhag gweld dyfodiad amser dyrnu.”

40. Atebodd ef: “Dos a gofyn i wraig feichiog a all y groth ddal ei gafael ar y plentyn o'i mewn pan fydd ei naw mis hi yn gyflawn.”

41. “Amhosibl, f'arglwydd!” meddwn i. Atebodd yntau: “Yn y byd tanddaearol y mae'r ystafelloedd cudd sy'n dal eneidiau yn debyg i groth.

42. Oherwydd fel y mae gwraig wrth esgor yn prysuro i gael diwedd ar wewyr anorfod esgor, felly hefyd y mae'r ystafelloedd cudd yn prysuro i roi'n ôl yr hyn a ymddiriedwyd iddynt o'r dechreuad.

43. Yna fe esbonnir i ti y pethau yr wyt yn dymuno eu gweld.”

44. Atebais fel hyn: “Os wyf yn gymeradwy yn dy olwg, ac os yw'n bosibl, ac os wyf yn gymwys,

45. eglura hyn i mi hefyd: a oes mwy i ddod nag a aeth heibio, neu a yw'r rhan fwyaf eisoes wedi mynd heibio i ni?

46. Oherwydd gwn beth sydd wedi mynd, ond ni wn beth sydd eto i ddod.”

47. Meddai yntau wrthyf: “Saf ar y llaw dde i mi; fe rof finnau ddehongliad iti o'r pos.”

48. Felly sefais a gwylio, a dyma ffwrn danllyd yn mynd heibio imi; ac ar ôl i'r fflamau fynd heibio, edrychais a gweld bod mwg yn aros.

49. Ar ôl hyn aeth heibio imi gwmwl yn llawn dŵr, ac arllwysodd law trwm yn genllif; ac wedi i'r cenllif fynd heibio, yr oedd rhai diferion yn aros yn y cwmwl.

50. Yna meddai'r angel wrthyf: “Ystyria hyn drosot dy hun: fel y mae'r glaw yn fwy na'r diferion, a'r tân yn fwy na'r mwg, felly hefyd y mae'r gorffennol yn fwy o lawer ei hyd na'r dyfodol; nid oes ond diferion a mwg yn aros.”

Arwyddion y Diwedd

51. Yna ymbiliais fel hyn: “A wyt ti'n tybio y caf fi fyw i weld y dyddiau hynny? Yn wir, pwy fydd yn bod yn y dyddiau hynny?”

52. Atebodd ef: “Gallaf ddweud rhywfaint wrthyt am yr arwyddion yr wyt yn fy holi amdanynt; ond ni chefais fy anfon i ddweud dim wrthyt am hyd dy einioes; nid yw'n hysbys imi.”