17. Paid ag ofni, fam y plant, oherwydd yr wyf fi wedi dy ddewis di,” medd yr Arglwydd.
18. “Anfonaf fy ngweision Eseia a Jeremeia i'th gynorthwyo; yn unol â'u proffwydoliaeth hwy yr wyf wedi cysegru a darparu ar dy gyfer ddeuddeg pren yn plygu dan bwysau eu gwahanol ffrwythau,
19. a deuddeg ffynnon yn llifeirio o laeth a mêl, a saith mynydd enfawr wedi eu gorchuddio â rhos a lili; â'r rhain fe lanwaf dy blant â gorfoledd.
20. Gwna gyfiawnder â'r weddw, barna dros y di-dad, rho i'r anghenus, gofala am yr amddifad, dillada'r noeth.
21. Cymer ofal o'r clwyfedig a'r gwan, paid â gwawdio'r cloff, gwarchod yr anafus, a dwg y dall i olwg fy nisgleirdeb i.
22. Cadw'r hen a'r ifanc yn ddiogel o fewn dy furiau.
23. Lle bynnag y doi o hyd i rai meirw, cladda hwy mewn bedd, gan osod nod arnynt; yna, pan atgyfodaf y meirw, rhoddaf i ti y lle blaenaf.
24. Ymlacia a bydd lonydd, fy mhobl; oherwydd fe ddaw dy orffwystra.
25. Di, famaeth dda, meithrin dy blant a rho nerth i'w traed hwy.
26. Ni chollir un o'r gweision a roddais i ti, oblegid fe'u ceisiaf o blith dy rifedi.
27. Paid â chynhyrfu, oherwydd pan ddaw dydd gorthrwm a chyfyngder, bydd eraill mewn galar a thristwch, ond byddi di'n llawen ac ar ben dy ddigon.
28. Bydd y cenhedloedd yn genfigennus, ond yn analluog i wneud dim yn dy erbyn di,” medd yr Arglwydd.
29. “Bydd fy nwylo'n dy warchod, rhag i'th blant weld Gehenna.
30. Gorfoledda, fam, ynghyd â'th blant, oherwydd arbedaf di,” medd yr Arglwydd.
31. “Cofia dy blant sydd yn huno, oblegid fe'u dygaf allan o leoedd dirgel y ddaear, a thrugarhaf wrthynt; oherwydd trugarog wyf fi,” medd yr Arglwydd Hollalluog.
32. “Cofleidia dy blant nes i mi ddod, a chyhoedda iddynt drugaredd, am fod fy ffynhonnau yn llifo trosodd, heb ddim pall ar fy ngras i.”