69. Caiff y rhai sy'n ildio iddynt eu gwatwar ganddynt, a'u diystyru, a'u sathru dan draed.
70. Mewn lle ar ôl lle a thrwy'r dinasoedd cyfagos, cyfyd erledigaeth chwyrn ar y rhai sy'n ofni'r Arglwydd.
71. Fel dynion gorffwyll, ni fyddant yn arbed neb wrth anrheithio a difrodi'r rhai sy'n dal i ofni'r Arglwydd.
72. Oherwydd difrodant ac anrheithiant eu cyfoeth, a'u bwrw allan o'u cartrefi.
73. Yna bydd yn amlwg fod fy etholedigion wedi eu profi, fel aur sy'n cael ei brofi yn y tân.
74. “Gwrandewch, fy etholedigion,” medd yr Arglwydd, “dyma ddyddiau'r cyfyngder wedi dod, ond fe'ch gwaredaf chwi ohonynt.
75. Peidiwch ag ofni na phetruso, oherwydd Duw yw eich arweinydd chwi.
76. Chwi sy'n cadw fy neddfau a'm gorchmynion i,” medd yr Arglwydd Dduw, “peidiwch â gadael i'ch pechodau gael y gorau arnoch, nac i'ch anghyfiawnderau gael y trechaf arnoch.
77. Gwae'r rhai sydd yn rhwym gan eu pechodau ac wedi eu gorchuddio gan eu hanghyfiawnderau. Y maent fel maes wedi ei oresgyn gan lwyni, a'i lwybr wedi ei orchuddio gan ddrain, heb ffordd i ddyn fynd trwyddo;
78. fe'i caeir, a'i draddodi i'w ddifa â thân.”