44. Neidiodd y gwŷr a oedd yn y peiriant gwarchae allan i'r dref, a bu cynnwrf mawr yn y dref—
45. gwŷr y dref gyda'u gwragedd a'u plant yn dringo i fyny ar y mur, a rhwygo'u dillad, a gweiddi â llef uchel a deisyf ar Simon estyn ei ddeheulaw iddynt mewn heddwch.
46. “Paid â'n trin yn ôl ein drygau,” meddent, “ond yn ôl dy drugaredd.”
47. Cynigiodd Simon delerau heddwch iddynt, a dwyn y rhyfel i ben. Ond taflodd hwy allan o'r dref, ac wedi puro'r tai yr oedd yr eilunod ynddynt, aeth i mewn iddi dan ganu a moliannu.
48. Taflodd allan ohoni bob aflendid, a gosododd i breswylio ynddi rai a fyddai'n cadw'r gyfraith. Cadarnhaodd y dref ac adeiladu ynddi breswylfod iddo'i hun.
49. Gan fod y rhai a oedd yn y gaer yn Jerwsalem yn cael eu hatal rhag mynd i mewn ac allan i'r wlad i brynu a gwerthu, daeth newyn enbyd arnynt, a threngodd llawer ohonynt o'r herwydd.
50. Gwaeddasant ar Simon i dderbyn deheulaw heddwch, a chydsyniodd yntau. Yna taflodd hwy allan oddi yno a phuro'r gaer o'i holl halogrwydd.
51. Aeth i mewn iddi ar y trydydd dydd ar hugain o'r ail fis yn y flwyddyn 171, dan foliannu a chwifio cangau palmwydd, yn sŵn telynau, symbalau, a nablau, a than ganu emynau a cherddi, i ddathlu goruchafiaeth Israel ar ei gelyn mawr.