17. Y mae gobaith iti yn y diwedd,” medd yr ARGLWYDD;“fe ddychwel dy blant i'w bro eu hunain.
18. Gwrandewais yn astud ar Effraim yn cwyno,‘Disgyblaist fi fel llo heb ei ddofi, a chymerais fy nisgyblu;adfer fi, imi ddychwelyd,oherwydd ti yw'r ARGLWYDD fy Nuw.
19. Wedi imi droi, bu edifar gennyf;wedi i mi ddysgu, trewais fy nghlun;cefais fy nghywilyddio a'm gwaradwyddo,gan ddwyn gwarth fy ieuenctid.’
20. “A yw Effraim yn fab annwyl, ac yn blentyn hyfryd i mi?Bob tro y llefaraf yn ei erbyn, parhaf i'w gofio o hyd.Y mae fy enaid yn dyheu amdano, ni allaf beidio â thrugarhau wrtho,” medd yr ARGLWYDD.
21. “Cyfod iti arwyddion, gosod iti fynegbyst,astudia'r ffordd yn fanwl, y briffordd a dramwyaist;dychwel, wyryf Israel, dychwel i'th ddinasoedd hyn.
22. Pa hyd y byddi'n ymdroi, ferch anwadal?Y mae'r ARGLWYDD wedi creu peth newydd ar y ddaear,benyw yn amddiffyn gŵr.”
23. Fel hyn y dywed ARGLWYDD y Lluoedd, Duw Israel: “Dywedir eto y gair hwn yn nhir Jwda a'i dinasoedd, pan adferaf ei llwyddiant:‘Bendithied yr ARGLWYDD di,gartref cyfiawnder, fynydd sanctaidd.’
24. Yno bydd Jwda a'i dinasoedd yn preswylio ynghyd,yr amaethwyr a bugeiliaid y praidd;