Penodau

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52

Hen Destament

Testament Newydd

Jeremeia 31 Beibl Cymraeg Newydd Diwygiedig 2004 (BCN)

Israel yn Dychwelyd Adref

1. “Yr adeg honno,” medd yr ARGLWYDD, “byddaf fi'n Dduw i holl deuluoedd Israel, a byddant hwy'n bobl i mi.”

2. Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD:“Cafodd y bobl a osgôdd y cleddyf ffafr yn yr anialwch;tramwyodd Israel i gael llonydd iddo'i hun.

3. Erstalwm ymddangosodd yr ARGLWYDD iddo.Cerais di â chariad diderfyn;am hynny parheais yn ffyddlon iti.

4. Adeiladaf di drachefn, y wyryf Israel, a chei dy adeiladu;cei ymdrwsio eto â'th dympanau, a mynd allan yn llawen i'r ddawns.

5. Cei blannu eto winllannoedd ar fryniau Samaria,a'r rhai sy'n plannu fydd yn cymryd y ffrwyth.

6. Oherwydd daw dydd pan fydd gwylwyr ym Mynydd Effraim yn galw,‘Codwch, dringwn i Seion at yr ARGLWYDD ein Duw.’ ”

7. Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD:“Canwch orfoledd i Jacob, a chodwch gân i'r bennaf o'r cenhedloedd;cyhoeddwch, molwch a dywedwch,‘Gwaredodd yr ARGLWYDD dy bobl, sef gweddill Israel.’

8. “Ie, dygaf hwy o dir y gogledd, casglaf hwy o bellafoedd byd;gyda hwy daw'r dall a'r cloff, y feichiog ynghyd â'r hon sy'n esgor;yn gynulliad mawr fe ddychwelant yma.

9. Dônt dan wylo, ond arweiniaf fi hwy â thosturi,tywysaf hwy wrth ffrydiau dyfroeddar ffordd union na faglant ynddi.Yr wyf yn dad i Israel, ac Effraim yw fy nghyntafanedig.

10. “Clywch air yr ARGLWYDD, genhedloedd;cyhoeddwch yn yr ynysoedd pell, a dweud,‘Yr un a wasgarodd Israel fydd yn ei gasglu;bydd yn gwylio drosto fel bugail dros ei braidd.’

11. Canys yr ARGLWYDD a waredodd Jacob,a'i achub o afael un trech nag ef.

12. Dônt a chanu yn uchelder Seion;ymddisgleiriant gan ddaioni'r ARGLWYDD,oherwydd yr ŷd a'r gwin a'r olew,ac oherwydd epil y defaid a'r gwartheg.A bydd eu bywyd fel gardd ddyfradwy, heb ddim nychdod mwyach.

13. Yna fe lawenha'r ferch mewn dawns,a'r gwŷr ifainc a'r hen hefyd ynghyd;trof eu galar yn orfoledd a diddanaf hwy;gwnaf eu llawenydd yn fwy na'u gofid.

14. Diwallaf yr offeiriaid â braster,a digonir fy mhobl â'm daioni,” medd yr ARGLWYDD.

15. Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD:“Clywir llef yn Rama,galarnad ac wylofain,Rachel yn wylo am ei phlant,yn gwrthod ei chysuro am ei phlant,oherwydd nad ydynt mwy.”

16. Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD:“Paid ag wylo, ymatal rhag dagrau,oherwydd y mae elw i'th lafur,” medd yr ARGLWYDD;“dychwelant o wlad y gelyn.

17. Y mae gobaith iti yn y diwedd,” medd yr ARGLWYDD;“fe ddychwel dy blant i'w bro eu hunain.

18. Gwrandewais yn astud ar Effraim yn cwyno,‘Disgyblaist fi fel llo heb ei ddofi, a chymerais fy nisgyblu;adfer fi, imi ddychwelyd,oherwydd ti yw'r ARGLWYDD fy Nuw.

19. Wedi imi droi, bu edifar gennyf;wedi i mi ddysgu, trewais fy nghlun;cefais fy nghywilyddio a'm gwaradwyddo,gan ddwyn gwarth fy ieuenctid.’

20. “A yw Effraim yn fab annwyl, ac yn blentyn hyfryd i mi?Bob tro y llefaraf yn ei erbyn, parhaf i'w gofio o hyd.Y mae fy enaid yn dyheu amdano, ni allaf beidio â thrugarhau wrtho,” medd yr ARGLWYDD.

21. “Cyfod iti arwyddion, gosod iti fynegbyst,astudia'r ffordd yn fanwl, y briffordd a dramwyaist;dychwel, wyryf Israel, dychwel i'th ddinasoedd hyn.

22. Pa hyd y byddi'n ymdroi, ferch anwadal?Y mae'r ARGLWYDD wedi creu peth newydd ar y ddaear,benyw yn amddiffyn gŵr.”

Dyfodol Ffyniannus Pobl Dduw

23. Fel hyn y dywed ARGLWYDD y Lluoedd, Duw Israel: “Dywedir eto y gair hwn yn nhir Jwda a'i dinasoedd, pan adferaf ei llwyddiant:‘Bendithied yr ARGLWYDD di,gartref cyfiawnder, fynydd sanctaidd.’

24. Yno bydd Jwda a'i dinasoedd yn preswylio ynghyd,yr amaethwyr a bugeiliaid y praidd;

25. paraf wlychu llwnc y sychedig,a digoni pob un sydd yn nychu.”

26. Ar hyn deffroais a sylwi, a melys oedd fy nghwsg imi.

27. “Y mae'r dyddiau'n dod,” medd yr ARGLWYDD, “yr heuaf dŷ Israel a thŷ Jwda â had dyn ac â had anifail.

28. Ac fel y gwyliais drostynt i ddiwreiddio a thynnu i lawr, i ddymchwel a dinistrio a pheri drwg, felly y gwyliaf drostynt i adeiladu a phlannu,” medd yr ARGLWYDD.

29. “Yn y dyddiau hynny, ni ddywedir mwyach,‘Y rhieni fu'n bwyta grawnwin surion,ond ar ddannedd y plant y mae dincod.’

30. Oherwydd bydd pob un yn marw am ei gamwedd ei hun; y sawl fydd yn bwyta grawnwin surion, ar ei ddannedd ef y bydd dincod.

31. “Y mae'r dyddiau'n dod,” medd yr ARGLWYDD, “y gwnaf gyfamod newydd â thŷ Israel ac â thŷ Jwda.

32. Ni fydd yn debyg i'r cyfamod a wneuthum â'u hynafiaid, y dydd y gafaelais yn eu llaw i'w harwain allan o wlad yr Aifft. Torasant y cyfamod hwnnw, er mai myfi oedd yn arglwydd arnynt,” medd yr ARGLWYDD.

33. “Ond dyma'r cyfamod a wnaf â thŷ Israel ar ôl y dyddiau hynny,” medd yr ARGLWYDD; “rhof fy nghyfraith o'u mewn, ysgrifennaf hi ar eu calon, a byddaf fi'n Dduw iddynt a hwythau'n bobl i mi.

34. Ac ni fyddant mwyach yn dysgu bob un ei gymydog a phob un ei berthynas, gan ddweud, ‘Adnebydd yr ARGLWYDD’; oblegid byddant i gyd yn f'adnabod, o'r lleiaf hyd y mwyaf ohonynt,” medd yr ARGLWYDD, “oherwydd maddeuaf iddynt eu drygioni, ac ni chofiaf eu pechodau byth mwy.”

35. Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD,sy'n rhoi'r haul yn oleuni'r dydd,a threfn y lleuad a'r sêr yn oleuni'r nos,sy'n cynhyrfu'r môr nes bod ei donnau'n rhuo(ARGLWYDD y Lluoedd yw ei enw):

36. “Os cilia'r drefn hon o'm gŵydd,” medd yr ARGLWYDD,“yna bydd had Israel yn peidio hyd byth â bod yn genedl ger fy mron.”

37. Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD:“Pe gellid mesur y nefoedd fry,a chwilio sylfeini'r ddaear isod,gwrthodwn innau hefyd holl had Israelam yr holl bethau a wnaethant,” medd yr ARGLWYDD.

38. “Y mae'r dyddiau'n dod,” medd yr ARGLWYDD, “yr ailadeiledir y ddinas i'r ARGLWYDD, o dŵr Hananel hyd Borth y Gongl,

39. a gosodir y llinyn mesur eto gyferbyn â hi, dros fryn Gareb, a throi tua Goath.

40. A bydd holl ddyffryn y celanedd a'r lludw, a'r holl feysydd hyd nant Cidron, hyd gongl Porth y Meirch yn y dwyrain, yn sanctaidd i'r ARGLWYDD. Ni ddiwreiddir mo'r ddinas, ac ni ddymchwelir mohoni mwyach hyd byth.”