1. Ar y dydd cyntaf o'r trydydd mis yn yr unfed flwyddyn ar ddeg, daeth gair yr ARGLWYDD ataf a dweud;
2. “Fab dyn, dywed wrth Pharo brenin yr Aifft ac wrth ei finteioedd,‘I bwy yr wyt yn debyg yn dy fawredd?
3. Edrych ar Asyria; yr oedd fel cedrwydden yn Lebanon,ac iddi gangen brydferth yn bwrw cysgod dros y goedwig,yn tyfu'n uchel, a'i brig yn uwch na'r cangau trwchus.
4. Yr oedd dyfroedd yn ei chyfnerthu a'r dyfnder yn peri iddi dyfu,a'u nentydd yn llifo o amgylch ei gwreiddiau,ac yn ffrydio'n aberoedd i holl goed y maes.
5. Felly tyfodd yn uwch na holl goed y maes;yr oedd ei cheinciau'n ymestyn a'i changau'n lledaenu,am fod digon o ddŵr yn y sianelau.
6. Yr oedd holl adar y nefoedd yn nythu yn ei cheinciau,a'r holl anifeiliaid gwylltion yn epilio dan ei changau,a'r holl genhedloedd mawrion yn byw yn ei chysgod.
7. Yr oedd ei mawredd yn brydferth, a'i cheinciau'n ymestyn,oherwydd yr oedd ei gwreiddiau'n cyrraedd at ddigon o ddŵr.
8. Ni allai cedrwydd o ardd Duw gystadlu â hi,ac nid oedd y pinwydd yn cymharu o ran ceinciau;nid oedd y ffawydd yn debyg iddi o ran cangau,ac ni allai'r un goeden o ardd Duw gystadlu â hi o ran prydferthwch.
9. Gwneuthum hi'n brydferth â digon o ganghennau,nes bod holl goed Eden, gardd Duw, yn cenfigennu wrthi.