7. “Paghilom kamo sa akong atubangan, kay hapit na moabot ang adlaw nga ako magasilot. Giandam ko na ang akong katawhan nga pamatyon sama sa mga mananap nga ighahalad. Giandam ko na ang mga kaaway nga akong gitawag nga mosulong sa Juda.
8. Nianang adlawa, pamatyon ko ang mga taga-Juda nga daw sa mananap nga ighahalad. Silotan ko ang ilang mga opisyal, ang mga anak sa ilang hari, ug ang tanan kanila nga nagasunod sa daotan nga mga gawi sa mga dumuduong.
9. Silotan ko usab nianang adlawa ang tanan nga miapil sa mga seremonya sa mga wala makaila kanako ug ang mga nagapuno sa balay sa ilang agalon sa mga butang nga nakuha pinaagi sa pagpangdaog-daog ug pagpanikas.
10. “Niana usab nga adlaw madungog ang pagminatay ug hilak diha sa pultahan nga gitawag ug Isda diha sa siyudad sa Jerusalem ug diha sa bag-o nga bahin sa siyudad. Madungog usab ang dahunog sa pagkalumpag gikan sa mga bungtod.
11. Pagminatay kamog hilak, kamo nga mga lumulupyo sa ubos nga bahin sa siyudad sa Jerusalem, tungod kay mangamatay ang tanan ninyong mga negosyante.
12. “Niana usab nga adlaw himuon ko ang makuti nga pagsusi sa mga taga-Jerusalem ug silotan ko ang mga tawo nga nagapahayahay lang nga nagaingon, ‘Walay buhaton ang Ginoo nga maayo o daotan.’
13. Ilogon ang ilang kabtangan ug panggub-on ang ilang kabalayan. Magpatindog sila ug mga balay apan dili sila makapuyo niini. Magtanom sila ug mga ubas apan dili sila makainom sa bino gikan niini.”
14. Hapit na gayod ang makalilisang nga adlaw diin mopahamtang ug silot ang Ginoo. Dili na kini madugay pa! Pait kaayo kanang adlawa, kay bisan gani ang mga sundalo mosinggit sa pagpangayo ug tabang.
15. Nianang adlawa ipatagamtam sa Dios ang iyang kasuko. Adlaw kana sa kalisod, kasakitan, ug kalaglagan. Ngitngit ug ngiob kana nga adlaw,