1. Ang kaalam ug pagsabot sama sa tawong nagawali.
2. Nagabarog siya diha sa habog nga mga lugar sa daplin sa kadalanan, sa gisang-an sa dalan,
3. duol sa mga pultahan sa lungsod, ug sa mga agianan. Ug nagawali siyag kusog,
4. “Kamong tanan nga katawhan, nakigsulti ako.
5. Kamong mga walay kahibalo, pagmaalamon kamo.Kamong mga buang-buang, sabta kini.
6. Pamati kamo, kay mapuslanon ug husto kining akong isulti.
7. Tinuod gayod ang akong ginasulti ug ngil-aran ako sa nagasultig daotan.
8. Matarong ang tanan kong ginasulti ug wala gayod kini sagol nga bakak o limbong.
9. Masabtan kining tanan ug walay sayop alang sa mga tawong may pagsabot.
10. Palabiha ang kaalam ug ang akong pagtul-id sa imong pamatasan kaysa pilak ug bulawan.
11. Kay ang kaalam mas bililhon pa kaysa mahalong mga bato ug wala gayoy butang nga imong pangandoyon nga makatupong niini.
12. Ako, nga mao ang kaalam, kahibalo motimbang-timbang kon unsay husto o dili, ug kahibalo ako modesisyon sa ensakto.
13. Ang nagatahod sa Ginoo nasilag sa daotan. Gikasilagan ko ang pagpanghambog, ang pagkamapahitas-on, ang daotang batasan, ug ang pagpamakak.