15. Ginaluwas sa Dios ang mga kabos gikan sa kamatayon ug gikan sa mga tawong gamhanan nga nangdaog-daog kanila.
16. Busa may paglaom ang mga kabos, apan ang mga daotan santaon sa Dios.
17. “Bulahan ang tawo nga ginatul-id sa Dios ang iyang pamatasan. Busa ayaw ikasakit ang pagdisiplina sa Makagagahom nga Dios kanimo.
18. Kay ang iyang gisamdan, iya usab nga tambalan; ang iyang gisakit, iya usab nga hupayon.
19. Sa kanunay luwason niya ikaw gikan sa kalamidad ug katalagman.
20. Luwason niya ikaw gikan sa kamatayon sa panahon sa kagutom o sa gira.
21. Panalipdan niya ikaw sa pagpangdaot kanimo sa uban, ug wala kay kahadlokan kon moabot ang katalagman.
22. Kataw-an mo lang ang katalagman ug kagutom, ug dili ka mahadlok sa mabangis nga mga mananap,
23. kay dili na kini manghilabot kanimo. Ug dili ka na maglisod magtanom sa imong batoon nga uma.
24. Makasiguro ka nga maayo ang kahimtang sa imong panimalay, ug walay mawala sa imong kahayopan.
25. Modaghan ang imong kaliwat sama kadaghan sa sagbot sa yuta.
26. Taas ang imong kinabuhi, ug dili ka mamatay sa dili pa hustong panahon.
27. Sumala sa among pagtuki, tinuod gayod kining tanan. Busa pamatii kini ug iaplikar sa imong kinabuhi.”