1. “Job, bisag mangayo ka pa ug tabang, walay motabang kanimo. Bisan ang mga anghel dili motabang kanimo.
2. Ang kasuko ug kasina mopatay sa tawong buang-buang ug walay kaalam.
3. Sa akong naobserbahan, ang tawong buang-buang mahimong mouswag sa iyang panginabuhi, apan sa kalit lang tunglohon sa Dios ang iyang panimalay.
4. Walay kapaingnan ang iyang mga anak, ug walay makatabang kanila. Wala usay molaban kanila sa korte.
5. Ang iyang mga abot, bisan pa ang mga bunga niadtong nanurok lang taliwala sa tunokong mga tanom, kuhaon sa mga tawong gutom. Ug ang iyang bahandi kuhaon sa mga tawong hakog.
6. Ang kalisod ug kaguol wala nagatubo sa yuta.
7. Ang tawo mao ang nagadala ug kalisod sa iyang kaugalingon, sama sa aligato nga molupad gayod pataas.
8. “Kon ako pay anaa sa imong dapit, modangop ako sa Dios ug itugyan ko kaniya ang akong kahimtang.
9. Kay nagahimo siyag katingalahang mga butang ug mga milagro nga dili matugkad ug dili maihap.