11. “Nganong wala na man lang ako mamatay diha sa tiyan sa akong inahan?
12. Nganong gikugos ug gipasuso pa man ako sa akong inahan?
13. Kon namatay na lang unta ako kaniadto, malinawon na unta ako karon nga natulog ug nagpahulay
14. uban sa mga hari ug mga pangulo sa kalibotan nga nagpatindog ug mga palasyo nga karon guba na.
15. Nagpahulay na unta ako uban sa mga tigdumala kansang mga balay puno sa bulawan ug plata.
16. Maayo pa unta ug nahisama ako sa mga bata nga namatay sa ilang pagkahimugso ug gilubong, nga wala na makakita ug kahayag.
17. Didto sa dapit sa mga patay, ang mga daotan wala na maghimog daotan, ug ang mga gikapoy nakapahulay na.
18. Ug didto, ang mga binihag nagpahayahay na; dili na nila madungog ang singgit sa mga tawo nga mipugos kanila sa pagtrabaho.
19. Ang tanang klase sa tawo atua didto — dungganon man o dili. Ug ang mga ulipon gawasnon na gikan sa ilang mga agalon.
20. “Nganong gitugotan pa man nga mabuhi ang tawong nag-antos ug nagsubo?
21. Nangandoy silang mamatay, apan dili sila mamatay. Nangita sila sa kamatayon labaw pa sa ilang pagpangita sa bahanding tinago.
22. Ikalipay nila sa hilabihan kon patay na sila ug malubong na.
23. Nganong gitugotan man nga mabuhi ang tawo nga wala mahibalo kon unsay iyang dangatan? Pagbuot sa Dios nga dili mahibaloan sa tawo ang iyang umaabot.
24. Dili ako makakaon tungod sa labihang kasubo, ug daw dili na matapos ang akong pag-agulo.
25. Nahitabo kanako ang akong gikahadlokan.
26. Wala akoy kalinaw ug dili ako mahimutang. Dili ako makapahulay ug dili mawala ang kahasol.”