1. Nagpadayon pagsulti si Job,
2. “Kon mobalik lang unta ang nanglabayng mga panahon diin gibantayan pa ako sa Dios,
3. ug diin gihayagan pa niya ang akong dalan sa akong paglakaw sa kangitngit.
4. Niadtong panahon nga maayo pa ang akong kahimtang, ang Dios mao ang suod kong higala, ug gipanalanginan niya ang akong panimalay.
5. Giubanan pa ako kaniadto sa Makagagahom nga Dios, ug kauban ko pa ang akong mga anak.
6. Niadtong mga panahona, ang akong mga baka nagahatag ug daghan kaayong gatas, ug ang akong mga olibo nagahatag ug daghan kaayong lana.
7. Inig-adto ko sa pultahan sa lungsod, ug moapil sa panaghisgotay sa mga tigdumala niini,
8. magpadaplin ang batan-on nga mga lalaki kon makita nila ako ug ang mga tigulang manindog sa pagtahod kanako.