1. Unya mitubag si Zofar nga taga-Naamat,
2. “Kinahanglan nga motubag ako kay dili ako mahimutang.
3. Gibadlong mo ako uban ang pagpanginsulto, ug may nagtukmod kanako sa pagtubag kanimo.
4. Sigurado gayod nga nasayod ka nga gikan pa sa karaang panahon, sukad nga gibutang ang tawo dinhi sa kalibotan,
5. ang kalipay sa tawong daotan lumalabay lang. Oo, dili molungtad ug dugay ang kalipay sa tawo nga dili diosnon.
6. Bisag hilabihan ang iyang pagkamapahitas-on, nga daw sangko na kini sa langit o sa panganod,
7. mahanaw siya hangtod sa hangtod sama sa iyang tae. Ang mga nakaila kaniya moingon, ‘Hain na siya?’
8. Mahanaw siya sama sa damgo o sa panan-awon sa kagabhion, ug dili na gayod siya makita.
9. Dili na siya makita sa nakaila kaniya, ug mahanaw siya sa dapit nga iya kaniadtong gipuy-an.
10. Ang iyang mga anak maoy magbayad sa iyang gikawat gikan sa mga kabos.
11. Mamatay siya nga batan-on pa ug baskog.
12. “Ang paghimo ug daotan nahisama sa pagkaon nga tam-is diha sa iyang baba;
13. ugomon niya kini ug dugay aron matagamtaman gayod niya ang kalami niini.
14. Apan pag-abot niini sa iyang tiyan mopait kini ug mahimong hilo nga sama sa lala sa mga bitin.
15. Isuka niya sama sa pagkaon ang bahandi nga iyang kinawat. Bisan anaa na kini sa iyang tiyan ipasuka kini sa Dios kaniya.
16. Suyopon niya ang lala sa mga bitin nga mao ang mopatay kaniya.