10. Unya miingon pag-usab ang Ginoo kang Ahaz,
11. “Pangayog timailhan kanako, ang Ginoo nga imong Dios, sa pagpamatuod nga tumanon ko ang akong saad. Bisan pa maggikan kini sa ilalom, didto sa dapit sa mga patay, o sa taas, didto sa langit.”
12. Mitubag si Ahaz, “Dili ako mangayo! Dili ko sulayan ang Ginoo.”
13. Miingon si Isaias, “Pamati kamong kaliwat ni David! Dili pa ba igo ang pagpalagot ninyo sa mga tawo? Apil ba ang akong Dios palaguton usab ninyo?
14. Busa ang Ginoo na mismo ang mohatag ug timailhan kaninyo. Ug mao kini ang timailhan: Magasabak ang usa ka batan-ong babaye ug manganak siyag lalaki, ug nganlan niya kinig ‘Emmanuel.’
15-16. Sa dili pa siya makamatngon ug buot ug makakaon ug keso ug dugos, ang yuta sa duha ka hari nga gikahadlokan mo, Ahaz, malaglag ug biyaan na lang.
17. Sa kaulahian, ikaw ug ang imong katawhan, apil ang imong harianong pamilya, ipasulong sa Ginoo sa hari sa Asiria. Ug masinati ninyo ang kalisod nga wala pa gayod ninyo masinati sukad nga mibulag ang Israel sa Juda.
18. “Nianang panahona, taghoyan sa Ginoo ang mga taga-Ehipto ug taga-Asiria. Ug moabot ang mga taga-Ehipto nga morag mga langaw gikan sa layong mga suba sa Ehipto, ug ang mga taga-Asiria moabot usab nga morag mga putyukan.