1. Mao kini ang pag-ampo ni Propeta Habakuk:
2. “O Ginoo, nadunggan ko ang mahitungod sa imong mga gipanghimo, ug tungod niini nagatahod ako kanimo. Karon himoa kini pag-usab sa among panahon. Ug sa panahon nga ipakita mo na ang imong kasuko, kaloy-i kami.
3. “Ikaw ang Dios nga Balaan nga moabot gikan sa Teman ug sa Bukid sa Paran. Ug ang imong gahom makita sa kalangitan, ug tungod niini dayegon ka sa mga tawo sa kalibotan.
4. Ang kasilaw sa imong pag-abot daw sama sa adlaw; nagasidlak ang imong mga kamot diin natago ang imong gahom.
5. Moabot ka nga may dalang katalagman.
6. Kon motindog ka mauyog ang kalibotan, ug kon motan-aw ka mangurog sa kahadlok ang mga katawhan. Mangatumpag ang karaang mga bukid ug mga bungtod. Ang imong mga pamaagi magapadayon sa walay kataposan.
7. Nakita ko nga nangaguba ang mga tolda sa Cushan ug sa Midian.
8-9. “Ginoo, daw sundalo ka nga nagasakay sa karwahe aron sa pagdaog sa gira. Andam ka na nga mopana. Apan kinsa ba ang imong gikapungtan, ang mga suba ba ug ang mga dagat? Gipaliki mo ang yuta ug migawas diha ang tubig.
10. Ang mga bukid daw mga tawo nga sa pagkakita kanimo nangurog. Nagbunok ang ulan; naghaguros ang tubig sa dagat ug midagko ang mga balod.
11. Mipundo ang adlaw ug ang bulan sa ilang nahimutangan sa pagkilab sa nagahaguros mo nga mga pana ug sa kasilaw sa imong nagakilab nga bangkaw.