11. Karon, ingna sila nga ako, ang Ginoong Dios nga buhi, nanumpa nga dili ako malipay kon may mamatay nga daotang tawo. Ang gusto ko nga mobiya sila sa ilang daotang binuhatan aron mabuhi sila. Busa, kamong katawhan sa Israel, biya na kamo sa inyong daotang binuhatan. Nganong gusto man ninyong mamatay?
12. “Tawo, ingna ang imong mga katagilungsod nga kon ang matarong nga tawo magpakasala, ang iyang mga maayong binuhatan nga nahimo dili makaluwas kaniya. Ug kon ang daotang tawo mobiya sa iyang daotang binuhatan, dili siya silotan sa iyang mga nahimong daotan.
13. Kon moingon ako sa matarong nga tawo nga sigurado nga mabuhi siya, apan human niana nagpakasala siya kay nagsalig siya nga ang iyang maayong binuhatan makaluwas kaniya, kanang tawhana mamatay tungod sa iyang sala. Dili ko hinumdoman ang iyang maayong binuhatan.
14. Ug kon moingon ako sa daotang tawo nga sigurado nga mamatay siya, apan human niana mibiya siya sa iyang daotang binuhatan ug naghimo sa husto ug matarong —
15. pananglitan, giuli niya ang gigarantiya kaniya o ang iyang gikawat, gisunod niya ang mga tulumanon nga nagahatag ug kinabuhi, ug wala siya nagahimog daotan, kanang tawhana sigurado nga mabuhi — dili siya mamatay.
16. Ang bisan unsa nga sala nga iyang nahimo dili na hinumdoman batok kaniya. Tungod kay naghimo siya sa husto ug matarong, sigurado gayod nga mabuhi siya.
17. “Apan ang imong mga katagilungsod, Ezekiel, nagreklamo nga dili kuno husto ang akong pamaagi. Apan ang ilang pamaagi mao ang dili husto.
18. Kon ang matarong nga tawo mobiya sa pagkamatarong ug maghimo na ug daotan, mamatay siya.
19. Ug kon ang daotan mobiya sa iyang daotang binuhatan ug maghimo sa husto ug matarong, mabuhi siya.
20. O katawhan sa Israel, nag-ingon kamo nga ang akong pamaagi dili husto. Karon, hukman ko ang matag usa kaninyo sumala sa inyong mga binuhatan.”
21. Sa ikalimang adlaw sa ikanapulo nga bulan, sa ika-12 nga tuig sa among pagkabihag, may usa ka tawo nga nakaikyas gikan sa Jerusalem nga mianhi kanako ug miingon, “Nalaglag na ang siyudad sa Jerusalem!”
22. Nianang milabay nga gabii, sa wala pa moabot kadto nga tawo, gigamhan ako sa Ginoo ug nakasulti ako pag-usab. Busa pag-abot niadtong tawo nianang pagkabuntag, makasulti na ako.
23. Miingon ang Ginoo kanako,
24. “Tawo, ang mga tawo nga nagapuyo didto sa guba nga mga lungsod sa Israel nagaingon, ‘Usa lang si Abraham, apan gihatag kaniya ang tibuok nga yuta. Daghan kita, busa sigurado nga panag-iyahon nato kining yutaa.’
25. Karon, ingna sila nga ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon, ‘Naghunahuna ba kamo nga mapanag-iya gihapon ninyo ang maong yuta bisan nagakaon kamo sa karne nga dugoon pa, ug nagasimba sa inyong mga dios-dios, ug nagapamatay ug tawo?
26. Nagasalig kamo sa inyong espada, naghimo kamog mangil-ad nga mga buhat, ug nanapaw kamo. Unya, naghunahuna gihapon kamo nga panag-iyahon ninyo ang yuta?
27. Ako, ang buhing Ginoong Dios nanumpa nga siguradong mangamatay sa gira kadtong nangahibiling buhi diha sa nagubang mga lungsod. Kadtong atua sa mga kaumahan pagatukbon sa mabangis nga mga mananap, ug ang uban kanila nga anaa sa mga kuta ug sa mga langub mangamatay sa sakit.
28. Himuon kong awaaw ang yuta sa Israel, ug maundang na ang pagpasigarbo niya sa iyang katakos. Bisan ang iyang kabukiran maawaaw, ug wala na gayoy moagi didto.