21. Nagsinggit kini diha sa ganghaan sa mga siyudad ug sa tanang dapit nga tigomanan sa mga tawo. Kini ang iyang giingon,
22. “Mga buangbuang! Magpadayon na ba lamang kamo sa inyong binuang? Magsigi ba lamang kamog bugalbugal sa kahibalo? Dili na ba gayod kamo makasabot?
23. Pamati kamo sa akong pagbadlong kaninyo; hatagan ko kamog maayong tambag ug ipakig-ambit ko kaninyo ang akong kahibalo.
24. Nagsigi akog tawag ug dapit kaninyo apan dili kamo mamati ug wala lamang ako ninyo tagda.
25. Wala ninyo tagda ang akong tambag ug dili kamo gustong magpatudlo kanako.
26. Busa kataw-an ko lamang kamo kon abuton na kamog kalisdanan. Bugalbugalan ko kamo kon abuton na kamog kalisang.
27. Mohampak kaninyo ang kalisang sama sa bagyo nga magdala sa alimpulos sa kalisdanan ug tungod niini mag-antos kamo ug maalaot.
28. Motawag unya kamo kanako apan dili ko kamo tubagon. Pangitaon ako ninyo sa tanang dapit apan dili ninyo ako makit-an.
29. Tungod kay wala gayod ninyo gamita ang kahibalo ug kanunay kamong nagdumili sa pagtahod ug pagbaton ug kahadlok sa Ginoo
30. ug kay wala man gayod kamo mamati sa akong tambag ug magtagad sa dihang gibadlong ko kamo,
31. angay kamong mag-antos ug basolan unya ninyo ang inyong gibuhat.
32. Ang mga tawong walay kasinatian mamatay kay dili man sila modawat sa kaalam. Ang mga buangbuang mangalaglag tungod sa kakulang sa ilang pagtagad.
33. Apan ang mamati kanako makaangkon gayod ug seguridad. Mahilayo siya sa kakuyaw ug wala siyay angay nga kalisangan.”