7. “Panganak kamo aron modaghan kamo ug molukop sa tibuok kalibotan.”
8. Unya ang Dios miingon kang Noe ug sa iyang mga anak,
9. “Himoon ko na karon ang akong kasabotan tali kaninyo ug kanako ug sa inyong mga kaliwat,
10. ingon man sa tanang binuhat nga buhi uban kaninyo—ang mga langgam, mga kahayopan ug mga ihalas nga mga mananap—tanan gayod nga nanggawas sa arka.
11. Himoon ko ang akong kasabotan tali kaninyo ug kanako: isaad ko nga dili na gayod puohon pinaagi sa lunop ang tanang binuhat nga buhi. Dili na gayod laglagon ang kalibotan pinaagi sa lunop.”
12. Ug ang Dios miingon, “Agig timaan sa walay kataposang kasabotan nga akong gihimo tali kanako ug kaninyo ingon man sa tanang buhing mananap,
13. palutawon ko ang akong bangaw diha sa kapanganoran. Timaan kini sa kasabotan tali kanako ug sa kalibotan.
14. Kon tigumon ko na gani ang mga panganod diha sa langit ug makita diha niini ang bangaw,
15. hinumdoman ko ang akong gisaad kaninyo ug sa tanang mananap nga dili ko na gayod laglagon pinaagig lunop ang tanang binuhat.
16. Sa dihang makita na ang bangaw diha sa mga panganod, tan-awon ko kini ug hinumdoman ko ang walay kataposang kasabotan tali kanako ug sa tanang binuhat nga anaa sa kalibotan.”
17. Ang Dios miingon kang Noe, “Mao kini ang ilhanan sa saad nga akong gihimo sa tanang binuhat nga buhi dinhi sa kalibotan.”