30. Nakita niya ang singsing diha sa ilong ni Rebecca ug ang mga pulseras diha sa iyang mga bukton. Nadungog usab niya si Rebecca nga nagsugilon sa gisulti kaniya sa tawo busa miadto siya sa sulugoon ni Abraham nga nagbarog tupad sa iyang mga kamelyo duol sa atabay.
31. Ug giingnan ni Laban ang sulugoon, “Adto ta sa among balay. Gipanalanginan ka sa Ginoo. Nganong anaa ka man lang sa gawas nga giandaman ko man ikaw ug dapit sa balay ug kabutangan sa imong kamelyo?”
32. Busa midayon ang tawo ug gidiskarga ni Laban ang mga karga sa kamelyo ug gihatagan niyag uhot ug kalan-on. Unya gidad-an niyag tubig ang sulugoon ni Abraham ug ang iyang mga kauban aron makapanghimasa sila.
33. Sa dihang gidulotan na silag pagkaon, ang sulugoon miingon, “Dili ko mokaon kon dili ko pa ikapadayag ang akong tuyo.”Si Laban miingon, “Hala, sulti na.”
34. “Sulugoon ako ni Abraham,” miingon siya,
35. “Gipanalanginan pag-ayo sa Ginoo ang akong agalon ug gihimo siyang bantogan. Gihatagan siyag mga panon sa karnero ug mga kanding, mga baka, mga salapi, mga bulawan, mga ulipong lalaki ug babaye, mga kamelyo ug mga asno.