7. Lumpagon ko ang imong kabungtoran, O Edomea, ug patyon ko ang tanan nga moagi niini.
8. Lukpon ko sa mga patay ang imong kabukiran ug kabungtoran, kawalogan ug kapangpangan; mangapukan ang daghang katawhan pinaagi sa gubat.
9. Magpabilin kang gun-ob hangtod sa hangtod ug wala nay tawong magpuyo sa imong mga siyudad. Niadtong higayona makaila ka na nga ako mao ang Ginoo.
10. “Miingon ka nga ang Juda ug ang Israel imoha bisan pag ako mao ang ilang Dios.
11. Ingon nga ako, ang Ginoong Dios, buhi, ipanumpa ko nga kastigohon ko gayod ikaw tumbas sa imong kasuko, kasina ug kasilag kanila. Masayod sila nga gisilotan ko ikaw tungod sa imong gibuhat kanila.
12. Masayod ka na unya nga ako, ang Ginoo, nakadungog diay sa tanan mong mga pagbiaybiay sa mga bukid sa Israel sa dihang miingon ka, ‘Tan-awa, nagun-ob na gayod sila ug ako silang lamyon.’
13. Labihan nimong nakapasigarbo sa imong kaugalingon batok kanako ug nakadungog ako niining tanan.”
14. Mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: “Aron matagbaw ang tibuok nasod, gun-obon ko ikaw.
15. Ingon nga gikalipay mo ang pagkagun-ob sa nasod sa Israel nga akong pinili, mao usab kini ang ipahamtang ko kanimo: malumpag ang tanan mong kabukiran ug magmingaw ka, O Edomea. Niadtong higayona makaila na kamo nga ako mao ang Ginoo.”