6. Nagkatibulaag ang akong mga karnero diha sa mga bukid ug sa mga bungtod ug sa nagkalainlaing dapit sa kalibotan apan walay nangita kanila.”
7. Busa kamong mga magbalantay sa mga karnero, pamati sa pulong sa Ginoo:
8. “Ako, ang Ginoong Dios, buhi. Nahimong tukbonon sa mga mananap ang akong mga karnero kay wala may nagbantay kanila. Walay nangita sa akong mga karnerong nangawala ug nagbusog lamang sa ilang kaugalingon ang mga magbalantay niini inay ilang pakan-on ang mga karnero.
9. Busa kamong mga magbalantay, pamati kamo niining akong pulong:
10. Makigbatok ako sa mga magbalantay ug paninglan ko kamo sa akong mga karnero ug dili ko na kamo tugyanan sa pagpakaon sa akong mga karnero. Dili na usab mahitabo nga ang mga magbalantay magpatambok lamang sa ilang kaugalingon. Luwason ko ang akong mga karnero gikan kanila aron dili na sila makakaon pa niini.”
11. Nag-ingon ang Ginoong Dios, “Ako mismo maoy mangita sa akong mga karnero.
12. Sama nga ang magbalantay sa karnero mangita sa iyang karnerong nawala, pangitaon ko usab ang akong mga karnero ug luwason ko sila gikan sa tanang dapit diin sila nahisalaag usa niana ka adlaw nga mangiob.
13. Kuhaon ko sila gikan sa kanasoran ug dad-on balik sa ilang nasod ug pakan-on ko sila diha sa kabukiran sa daplin sa mga tinubdan sa tubig ug sa mga kalungsoran ug kabalangayan sa Israel.
14. Pakan-on ko sila diha sa lunhawng mga sibsibanan sa kabukiran sa Israel ug manghigda sila didto.
15. Ako mismo maoy magbantay sa akong mga karnero ug papahulayon ko sila. Ako, ang Ginoong Dios maoy nagsulti niini.
16. “Pangitaon ko ang nawala, dad-on pagbalik ang nahisalaag, lakilakian ang napiang, lig-onon ang maluyahon, ug laglagon ko ang tambok ug kusgan. Unya angayon ko sila sa pagpakaon.”
17. Mahitungod kaninyo, akong panon, nag-ingon ang Ginoong Dios: “Hukman ko ang matag usa ug lainon ko ang mga karnero gikan sa mga kanding.