4. Butangi kinig mga hiniwa nga karne,ang tanan gikan sa maayong bahin:ang paa ug ang abaga;butangi usab kini sa pinili nga mga bukog.
5. Kuhaa ang labing maayong karne sa karneroug pundoka ang sugnod ilalom sa kawa.Pabukala kini pag-ayoug lat-i ang bukog ug ang karne.’”
6. Busa mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: “Alaot ang siyudad nga napuno sa pinatyanay kay sama kini sa kawa nga tayaon nga wala gayod kuskosi. Tinagsaa pagkuha ang mga hiniwa nga anaa sa sulod sa kawa ug ayaw gayod kini binli.
7. Ang dugo nga gipaagas makita pa kay gipaagas man kini diha sa ibabaw sa dakong bato. Wala niya kini ihuwad sa yuta aron unta matabonan sa abog.
8. Aron paghaling sa akong kasuko ug sa pagpanimalos, gibutang ko sa bato ang dugo nga iyang giula aron dili kini matabonan.”
9. Busa nag-ingon ang Ginoong Dios: “Alaot ang siyudad nga napuno sa pinatyanay! Maghimo usab akog dakong daob.
10. Pundoka ang mga sugnod ug dusliti kini! Lutoa ang karne! Pahubsa ang sabaw! Pasagdi nga mapagod ang mga bukog!
11. Unya itungtong ang kawa nga wala nay sulod diha sa baga aron mainitan kini ug mapagba aron ang kahugaw nga anaa niini matunaw ug mawagtang ang taya.
12. Gihago ko ang akong kaugalingon sa wala lamay kapuslanan kay ang baga nga taya niini dili man makuha pinaagi lamang sa kalayo.
13. Ang taya niini mao ang imong pagkabigaon, O Jerusalem. Kay gihinloan ko na unta ikaw apan wala ikaw mahinlo sa imong kahugaw ug dili ka na gayod mahinlo hangtod nga ikapahamtang ko kanimo ang akong kapungot.
14. Ako, ang Ginoo, maoy nagsulti niini ug buhaton ko gayod kini. Dili ko kini pakyason ug wala akoy sayloan ug dili ako maluoy. Hukman ko ikaw sumala sa imong pagkinabuhi ug binuhatan,” nag-ingon ang Ginoong Dios.
15. Giingnan na usab ako sa Ginoo,
16. “Tawo, sa dili madugay kuhaon ko gikan kanimo, sa usa ka pagpamilok, ang tawo nga gihigugma mo pag-ayo apan kinahanglan nga dili ka magbangotan o mohilak o magpaagas sa imong mga luha.