1. Sa ikanapulong adlaw sa ikanapulong bulan sa ikasiyam nga tuig, miingon kanako ang Ginoo,
2. “Tawo, isulat ang petsa niining adlawa kay niini gayong adlawa ang Jerusalem giataki sa hari sa Babilonia.
3. Isulti ang usa ka sambingay ngadto sa masupilong katawhan ug sultihi sila nga nag-ingon ang Ginoong Dios:‘Ipahimutang ang usa ka kawa ibabaw sa kalayoug sudli kinig tubig.
4. Butangi kinig mga hiniwa nga karne,ang tanan gikan sa maayong bahin:ang paa ug ang abaga;butangi usab kini sa pinili nga mga bukog.
5. Kuhaa ang labing maayong karne sa karneroug pundoka ang sugnod ilalom sa kawa.Pabukala kini pag-ayoug lat-i ang bukog ug ang karne.’”
6. Busa mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: “Alaot ang siyudad nga napuno sa pinatyanay kay sama kini sa kawa nga tayaon nga wala gayod kuskosi. Tinagsaa pagkuha ang mga hiniwa nga anaa sa sulod sa kawa ug ayaw gayod kini binli.
7. Ang dugo nga gipaagas makita pa kay gipaagas man kini diha sa ibabaw sa dakong bato. Wala niya kini ihuwad sa yuta aron unta matabonan sa abog.
8. Aron paghaling sa akong kasuko ug sa pagpanimalos, gibutang ko sa bato ang dugo nga iyang giula aron dili kini matabonan.”
9. Busa nag-ingon ang Ginoong Dios: “Alaot ang siyudad nga napuno sa pinatyanay! Maghimo usab akog dakong daob.
10. Pundoka ang mga sugnod ug dusliti kini! Lutoa ang karne! Pahubsa ang sabaw! Pasagdi nga mapagod ang mga bukog!
11. Unya itungtong ang kawa nga wala nay sulod diha sa baga aron mainitan kini ug mapagba aron ang kahugaw nga anaa niini matunaw ug mawagtang ang taya.
12. Gihago ko ang akong kaugalingon sa wala lamay kapuslanan kay ang baga nga taya niini dili man makuha pinaagi lamang sa kalayo.
13. Ang taya niini mao ang imong pagkabigaon, O Jerusalem. Kay gihinloan ko na unta ikaw apan wala ikaw mahinlo sa imong kahugaw ug dili ka na gayod mahinlo hangtod nga ikapahamtang ko kanimo ang akong kapungot.
14. Ako, ang Ginoo, maoy nagsulti niini ug buhaton ko gayod kini. Dili ko kini pakyason ug wala akoy sayloan ug dili ako maluoy. Hukman ko ikaw sumala sa imong pagkinabuhi ug binuhatan,” nag-ingon ang Ginoong Dios.
15. Giingnan na usab ako sa Ginoo,
16. “Tawo, sa dili madugay kuhaon ko gikan kanimo, sa usa ka pagpamilok, ang tawo nga gihigugma mo pag-ayo apan kinahanglan nga dili ka magbangotan o mohilak o magpaagas sa imong mga luha.
17. Hilak apan ayaw lamang pagkusga. Ayaw ipakita ang imong pagbangotan. Hinuon pagpurong ug pagsapatos ug ayaw taboni ang imong nawong ug ayawg kaon sa kan-onon sa mga nagbangotan.”
18. Sa pagkabuntag nakigsulti ako sa katawhan ug sa pagkagabii namatay ang akong asawa. Sa pagkasunod buntag gituman ko ang gisugo kanako.
19. Ug miingon kanako ang katawhan, “Nganong gibuhat mo man kini?”
20. Unya giingnan ko sila nga miingon kanako ang Ginoo,
21. “Sultihi ang katawhan sa Israel nga ang Ginoong Dios nag-ingon: Ang akong Templo inyong gipasigarbo tungod sa iyang pagkagamhanan; buot ninyo kining makita kanunay ug inyo kining gipakamithi. Apan karon pasipad-an ko kini ug ang inyong mga anak nga nahibilin mamatay sa espada.
22. Buhaton ninyo ang akong gipabuhat kang Ezequiel: ayaw taboni ang inyong nawong ug ayaw kamog kaon sa kan-onon sa nagbangotan.
23. Pagpurong kamo ug pagsapatos. Ayaw pagsubo o paghilak. Magniwang kamo tungod sa inyong kasal-anan ug mag-agulo ang usag-usa kaninyo.
24. Si Ezequiel mahimong usa ka ilhanan alang kaninyo busa buhata ang tanan nga gibuhat niya. Inigkahitabo niini, makaila kamo nga ako mao ang Ginoong Dios.
25. “Ug tawo, sa adlaw nga kuhaon ko na kanila ang ilang dalangpanan, ang ilang kalipay ug himaya, ang makalipay sa ilang panan-aw ug ang ilang gipakamithi, kuhaon usab lakip ang ilang mga anak.
26. Niana unyang adlawa usa ka tawo nga nakaikyas sa kalaglagan moanha kanimo aron pagtaho sa balita.
27. Niana unyang adlawa makasulti ka na ngadto sa mga mikagiw ug dili ka na magpabiling amang. Busa mahimo ka nga usa ka ilhanan alang kanila. Unya makaila sila nga ako mao ang Ginoo.”