13. Ang taya niini mao ang imong pagkabigaon, O Jerusalem. Kay gihinloan ko na unta ikaw apan wala ikaw mahinlo sa imong kahugaw ug dili ka na gayod mahinlo hangtod nga ikapahamtang ko kanimo ang akong kapungot.
14. Ako, ang Ginoo, maoy nagsulti niini ug buhaton ko gayod kini. Dili ko kini pakyason ug wala akoy sayloan ug dili ako maluoy. Hukman ko ikaw sumala sa imong pagkinabuhi ug binuhatan,” nag-ingon ang Ginoong Dios.
15. Giingnan na usab ako sa Ginoo,
16. “Tawo, sa dili madugay kuhaon ko gikan kanimo, sa usa ka pagpamilok, ang tawo nga gihigugma mo pag-ayo apan kinahanglan nga dili ka magbangotan o mohilak o magpaagas sa imong mga luha.
17. Hilak apan ayaw lamang pagkusga. Ayaw ipakita ang imong pagbangotan. Hinuon pagpurong ug pagsapatos ug ayaw taboni ang imong nawong ug ayawg kaon sa kan-onon sa mga nagbangotan.”
18. Sa pagkabuntag nakigsulti ako sa katawhan ug sa pagkagabii namatay ang akong asawa. Sa pagkasunod buntag gituman ko ang gisugo kanako.
19. Ug miingon kanako ang katawhan, “Nganong gibuhat mo man kini?”
20. Unya giingnan ko sila nga miingon kanako ang Ginoo,
21. “Sultihi ang katawhan sa Israel nga ang Ginoong Dios nag-ingon: Ang akong Templo inyong gipasigarbo tungod sa iyang pagkagamhanan; buot ninyo kining makita kanunay ug inyo kining gipakamithi. Apan karon pasipad-an ko kini ug ang inyong mga anak nga nahibilin mamatay sa espada.
22. Buhaton ninyo ang akong gipabuhat kang Ezequiel: ayaw taboni ang inyong nawong ug ayaw kamog kaon sa kan-onon sa nagbangotan.