1. Sa ikanapulong adlaw sa ikanapulong bulan sa ikasiyam nga tuig, miingon kanako ang Ginoo,
2. “Tawo, isulat ang petsa niining adlawa kay niini gayong adlawa ang Jerusalem giataki sa hari sa Babilonia.
3. Isulti ang usa ka sambingay ngadto sa masupilong katawhan ug sultihi sila nga nag-ingon ang Ginoong Dios:‘Ipahimutang ang usa ka kawa ibabaw sa kalayoug sudli kinig tubig.
4. Butangi kinig mga hiniwa nga karne,ang tanan gikan sa maayong bahin:ang paa ug ang abaga;butangi usab kini sa pinili nga mga bukog.
5. Kuhaa ang labing maayong karne sa karneroug pundoka ang sugnod ilalom sa kawa.Pabukala kini pag-ayoug lat-i ang bukog ug ang karne.’”
6. Busa mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: “Alaot ang siyudad nga napuno sa pinatyanay kay sama kini sa kawa nga tayaon nga wala gayod kuskosi. Tinagsaa pagkuha ang mga hiniwa nga anaa sa sulod sa kawa ug ayaw gayod kini binli.
7. Ang dugo nga gipaagas makita pa kay gipaagas man kini diha sa ibabaw sa dakong bato. Wala niya kini ihuwad sa yuta aron unta matabonan sa abog.
8. Aron paghaling sa akong kasuko ug sa pagpanimalos, gibutang ko sa bato ang dugo nga iyang giula aron dili kini matabonan.”
9. Busa nag-ingon ang Ginoong Dios: “Alaot ang siyudad nga napuno sa pinatyanay! Maghimo usab akog dakong daob.
10. Pundoka ang mga sugnod ug dusliti kini! Lutoa ang karne! Pahubsa ang sabaw! Pasagdi nga mapagod ang mga bukog!
11. Unya itungtong ang kawa nga wala nay sulod diha sa baga aron mainitan kini ug mapagba aron ang kahugaw nga anaa niini matunaw ug mawagtang ang taya.
12. Gihago ko ang akong kaugalingon sa wala lamay kapuslanan kay ang baga nga taya niini dili man makuha pinaagi lamang sa kalayo.