13. Ang Ginoo miingon kang Moises, “Sayo ugma sa buntag adtoa ang hari ug ingna siya, ‘Kini ang giingon sa Ginoo, ang Dios sa mga Hebreo: Palakta ang akong katawhan aron mag-alagad sila kanako.
14. Niining higayona ipahamtang ko kanimo ang tanan kong silot ingon man sa imong mga opisyal ug sa imong katawhan aron masayran mo nga wala nay lain nga sama kanako sa tibuok kalibotan.
15. Kay kon karon gigamit ko pa ang akong kamot aron pagkastigo kanimo ug sa imong katawhan pinaagi sa mga sakit, patay na unta kamo.
16. Apan gilugwayan ko pa ang inyong kinabuhi aron makita ninyo ang akong gahom ug mailhan ang akong ngalan sa tibuok kalibotan.
17. Apan nagmagahi ka gihapon sa akong katawhan ug wala mo sila palakta.
18. Ugma, sa ingon niarong orasa, magpaulan akog yelo nga wala pa gayod mahitabo sa Ehipto sukad masukad.
19. Busa pagsugo nga papasilungon ang tanang hayop ug ang tanan nga anaa sa kaumahan kay mag-ulan ug yelo ug kadtong mga tawo ug mga mananap nga atua sa gawas mangamatay gayod.’”
20. Nangahadlok ang uban nga mga opisyal sa hari tungod sa gisulti sa Ginoo ug gipasulod nila sa balay ang ilang mga ulipon ug mga mananap.
21. Apan ang uban wala manumbaling sa gisulti sa Ginoo. Gipasagdan lamang nila sa gawas ang ilang mga ulipon ug mga mananap.
22. Unya ang Ginoo miingon kang Moises, “Iisa ang imong kamot ngadto sa langit ug mag-ulan ug yelo sa tibuok Ehipto—diha sa mga tawo, sa mga mananap ug sa tanang tanom sa kaumahan.”