10. И простря Авраам ръката си та взе ножа за да заколи сина си.
11. Но ангел Господен му викна от небето и рече: Аврааме, Аврааме! И той рече: Ето ме.
12. И рече: Да не простреш ръката си на момчето, и да му не сториш нищо; защото сега познах че ти се боиш от Бога, понеже заради мене не си пожалил сина си единородния.
13. И като подигна Авраам очи, видя, и ето, зад него овен вплетен с рогата си в един храст; и дойде Авраам, и взе овена, и принесе го всесъжение вместо сина си.
14. И нарече Авраам името на онова място Йеова-ире, както се казва и днес: На гората Господ ще се яви.
15. И викна втори път ангел Господен Аврааму от небето
16. и рече: Заклех се в мене си, казва Господ, понеже си сторил това нещо, и не си пожалил сина си, единородния си,
17. ще те благословя и благословя, и ще умножа и преумножа семето ти като звездите на небето, и като пясъка който е край морето; и семето ти ще обладае вратата на враговете си;
18. и в твоето семе ще се благословят всичките народи на земята, защото си послушал гласа ми.
19. И върна се Авраам при рабите си, и станаха та отидоха наедно у Вирсавее; и насели се Авраам у Вирсавее.
20. А след тези събития казаха Аврааму и рекоха: Ето, Мелха роди и тя синове на Нахора брата ти: