25. Hy het op sy gewone plek teen die muur gaan sit, met Jonatan teenoor hom en Abner langs Saul. Dawid se plek was egter leeg.
26. Daardie dag het Saul niks gesê nie, want hy het gedink: “Dawid is dalk seremonieel onrein. Dis seker hoekom hy nie hier is nie.”
27. Maar toe Dawid se plek die volgende dag ook weer leeg is, vra Saul vir Jonatan: “Hoekom het die seun van Isai dan nie gister en vandag vir die ete opgedaag nie?”
28. Jonatan het geantwoord: “Dawid het my dringend verlof gevra of hy Betlehem toe kon gaan.
29. Hy het gesê: ‘Laat my asseblief toe om die familie-offer op die dorp by te woon. My broer het my beveel om te kom. As jy dit goedvind, gee my toestemming om te gaan en my broers te besoek.’ Dis hoekom hy nie hier by die koning se tafel is nie.”
30. Maar Saul het in woede teenoor Jonatan uitgebars: “Seun van ’n opstandige en rebelse vrou! Jy verkies mos die seun van Isai tot jou skande en die van jou ma wat jou in die wêreld gebring het!
31. Solank daardie seun van Isai lewe, sal jy nooit koning word nie. Stuur en bring hom hier, want hy moet sterf!”
32. “Maar wat het hy dan gedoen?” vra Jonatan. “Hoekom moet hy doodgemaak word?”
33. Toe tel Saul sy spies op om na Jonatan te gooi. Jonatan het besef sy pa het vas besluit om Dawid dood te maak.
34. Jonatan het woedend van die tafel af opgestaan en wou die hele dag niks eet nie, want hy was ontsteld oor sy pa se skaamtelose gedrag teenoor Dawid.
35. Die volgende oggend het Jonatan veld toe gegaan soos hy met Dawid afgespreek het, en ’n jong seun saamgeneem om die pyle op te tel.
36. “Hardloop,” sê hy vir die seun, “en gaan haal die pyle wat ek afskiet.” Die seun het gehardloop en Jonatan het anderkant hom verby geskiet.