44. Die volgende Sabbatdag het byna die hele stad bymekaargekom om hulle die woord van die Here te hoor preek.
45. Toe die Jode die skares sien, het hulle jaloers geword. Hulle het Paulus beledig en alles teengestaan wat hy gesê het.
46. Paulus en Barnabas het toe reguit vir hulle gesê: “Die woord van God moes eerste aan júlle verkondig word. Maar omdat julle dit verwerp en daarmee beslis dat julle die ewige lewe nie werd is nie, wend ons ons nou tot die nie-Jode.
47. “Immers met hierdie woorde het die Here ons ’n opdrag gegee:‘Ek het Jou gegee as ’n ligvir die nie-Joodse nasiessodat Jy verlossing kan bringtot in die uithoeke van die aarde.’”
48. Toe die nie-Jode dit hoor, was hulle baie bly en hulle het die woord van die Here toegejuig. Almal wat vir die ewige lewe bestem was, het gelowig geword.
49. Die woord van die Here het deur daardie hele streek versprei.
50. Maar die Jode het vooraanstaande vroue wat vir die ware God ontsag gehad het, asook toonaangewende burgers van die stad, opgesweep. Hulle het ’n betoging teen Paulus en Barnabas bewerk, en hulle uit die streek weggejaag.
51. Hulle het toe, as protes teen die stad, die stof van hulle voete afgeskud en Ikonium toe gegaan.
52. Die gelowiges was vol blydskap en vol van die Heilige Gees.