17. Ek het in my binneste gesê: “God sal die regverdige en die bose oordeel, want daar is ’n tyd vir elke plesier en vir elke werk.
18. Ek oordink in my binneste die staat van die seuns van die mens wat God geskep het en sien dat hulle soos wilde diere is,
19. want dieselfde ongeluk wat die seuns van die mens tref, tref ook die wilde diere, dieselfde ongeluk tref hulle: soos die een sterf, so sterf die ander; ja, hulle het almal een asem sodat die mens geen voorkeur het bo die wilde diere nie, want alles is waardeloos.
20. Alles gaan na een plek toe; alles is vanuit die stof en alles keer terug na stof.
21. Wie weet of die gees van die mens opgaan boontoe en die gees van die wilde diere afwaarts na onder die aarde gaan?
22. Dus het ek gesien dat daar niks beters in hulle is as dat die mens hom moet verheug in sy werke nie, want dit is sy deel, want wie sal hom daartoe bring dat hy kan sien wat ná hom sal wees?