1. Die hele vergadering het hulle stemme opgelig en die volk het dié nag gehuil.
2. Al die seuns van Yisra’el het gekla teen Moshe en Aharon en die hele vergadering het vir hulle gesê: “O, as ons maar in Mitzrayim gesterf het! Of as ons maar hier in die woestyn gesterf het!
3. Waarom bring יהוה ons na hierdie land om deur die swaard te val sodat ons vroue en kinders buit sal word. Sal dit nie vir ons beter wees om na Mitzrayim terug te gaan nie?”
4. Hulle het vir mekaar gesê: “Laat ons ’n leier aanstel en na Mitzrayim teruggaan.”
5. Toe het Moshe en Aharon op hulle gesigte neergeval voor die hele vergadering van die byeenkoms van die seuns van Yisra’el.
6. Y’hoshua, die seun van Nun en Kalev, die seun van Y’funneh, twee van dié wat die land verken het, het hulle klere geskeur
7. en met die hele vergadering van die seuns van Yisra’el gepraat en gesê: “Die land waardeur ons gegaan het om dit te verken, is ’n uitsonderlike goeie land.
8. As יהוה tevrede is met ons, sal Hy ons in hierdie land inbring en dit aan ons gee, ’n land wat vloei met melk en heuning.
9. Moet net nie teen יהוה rebelleer nie en moenie bang wees vir die mense van die land nie, want hulle sal ons prooi wees. Hulle beskerming is van hulle verwyder en יהוה is met ons. Moenie vir hulle bang wees nie!”
10. Die hele vergadering wou hulle met klippe stenig. Die Gemanifesteerde Teenwoordigheid van יהוה het toe in die Tent van Ontmoeting verskyn voor al die seuns van Yisra’el.
11. יהוה het vir Moshe gesê: “Hoe lank sal hierdie volk My verwerp? Hoe lank sal hulle nie in My vertrou nie, ten spyte van al die tekens wat Ek tussen hulle gedoen het?
12. Ek sal hulle met die pes tref en hulle onteien en Ek sal van jou ’n groter en magtiger nasie maak as hulle.”
13. Moshe sê vir יהוה: “Dan sal die Mitzrayiete dit hoor, want deur U krag het U hierdie volk laat optrek, vanuit hulle uit
14. en hulle sal dit aan die inwoners van hierdie land sê. Hulle het gehoor dat U, יהוה, tussen hierdie volk is; dat U, יהוה, van aangesig tot aangesig aan hulle verskyn; dat U wolk oor hulle staan en U in ’n wolkkolom voor hulle uitgaan bedags en in ’n vuurkolom in die nag.
15. As U nou hierdie volk soos een man doodmaak, dan sal die nasies wat die boodskap aangaande U gehoor het, praat en sê:
16. ‘Omdat יהוה hierdie volk nie kon inbring in die land wat Hy hulle met ’n eed beloof het nie, daarom het Hy hulle in die woestyn doodgemaak.’
17. Ek smeek U, laat יהוה se mag nou groot wees, net soos U verklaar het: