10. Die oudstes van die dogter van Tziyon sit op die grond en bly stil; hulle het stof op hul koppe gegooi, rouklere aangetrek; die maagde van Yerushalayim hang hulle koppe af na die aarde.
11. My oë is dof van trane, my lewe is omgekrap, my moraal is laag op die grond as gevolg van die verwoesting van die dogter van my volk, want die klein kindertjies en babas val flou in die strate van die stad.
12. Hulle vra vir hul moeders: “Waar is koring, wyn en botter?’ wanneer hulle flou val soos neergeslaandes in die strate van die stad, wanneer hulle lewe uitgestort word aan die bors van hul moeders.
13. Watter getuienis kan ek vir jou gee en waarmee kan ek jou vergelyk, dogter van Yerushalayim? Waarmee sal ek jou vergelyk sodat ek jou kan vertroos, maagd, dogter van Tziyon, want jou skeur is so groot soos die see, wie kan dit stop?
14. Jou profete het vir jou valse en misleidende visioene gesien en hulle het niks van jou sondes aan jou openbaar sodat jy dit kan sien en omdraai en Ek jou kan terugbring uit gevangeskap, nie, maar het vir jou valse en misleidende profesieë gesien.
15. Almal wat met die pad verbygaan, slaan die hande saam oor jou; hulle spot en skud hulle koppe oor die dogter van Yerushalayim en sê: “Is dit die stad wat mense ‘Die volmaaktheid van skoonheid, die vreugde van die hele aarde’ genoem het?
16. יהוה het gedoen wat Hy beplan het, Sy Woord volbring wat Hy in die ou tyd beveel het; Hy het haar sonder jammerte neergegooi en haar vyand oor haar bly gemaak. Hy het mag aan jou onderdrukkers gegee.
17. Al jou vyande praat boos teen jou, hulle spot en kners hulle tande en sê: “Ons het haar verslind, dit is sekerlik die dag waarna ons uitgesien het; ons het dit gevind, dit gesien!
18. Die volk se verstand, wil en emosie het van die mure van die dogter van Tziyon na יהוה uitgeroep. Laat jou trane afloop soos ’n stroom, dag en nag; gun jouself geen rus nie, laat die appel van jou oog nie ophou trane stort nie.