12. Vertrou jy hom dat hy dit wat van jou gedors is, sal uitwan en jou graan in die skuur sal bymekaarmaak?
13. Die volstruis lig haarself trots op en kom dan en maak haar nes,
14. maar sy los haar eiers in die aarde om op die grond warm gemaak te word
15. en omdat sy die voete van ’n voël het, vergeet sy dat die wilde diere van die veld dit kan vertrap.
16. Sy vermenigvuldig haar kleintjies alhoewel hulle nie by haar bly nie; alhoewel haar moeite tevergeefs is, het sy geen vrees nie,
17. want God het wysheid vermeerder, maar nie vir haar ’n deel gegee nie.
18. Sy lig haarself hoog op soos ’n palmboom, sy lag vir die perd en sy ruiter.
19. Het jy vir die perd krag gegee? Het jy sy nek geklee met maanhare?
20. Kan jy hom laat beweeg soos die sprinkaan, of kan jy hom bang maak.
21. Hy kap in die vlakte en is bly in die vallei; hy gaan gepantser uit vir die stryd.
22. Hy lag vir ’n put en word nie bang gemaak nie; hy draai ook nie weg van die swaard nie.
23. Die pylkoker rammel teen hom, die glinsterende spies en lans.
24. Hy gallop met woede wat die grond laat bewe en vrees nie die klank van die ramshoring nie.