30. Toe die koning die woorde van die vrou hoor, skeur hy sy klere, (hy het op die muur verbygeloop) en die mense het gekyk en let op, hy het ’n roukleed onder aan, teen sy liggaam.
31. Toe het hy gesê: “Mag God so aan my doen en meer nog, as die kop van Elisha, die seun van Shafat, vandag op hom sal bly.”
32. Elisha het in sy huis gesit en die oudstes het by hom gesit. Die koning het ’n man vanuit sy teenwoordigheid gestuur, maar voordat die boodskapper by hom kom, sê hy vir die oudstes: “Sien julle hoe hierdie seun van ’n moordenaar gestuur het om my kop af te kap? Kyk, wanneer die boodskapper kom, sluit die deur en hou die deur teen hom toe. Is die klank van sy meester se voetstappe nie agter hom nie?”
33. Terwyl hy nog met hulle praat, let op, kom die boodskapper af na hom toe en die koning sê: “Let op, hierdie boosheid kom van יהוה; hoekom sou ek langer op יהוה wag?”