17. Die vrou het swanger geword en geboorte gegee aan ’n seun in daardie seisoen die volgende jaar, soos Elisha vir haar gesê het.
18. Toe die seun opgegroei het, het die dag gekom dat hy uitgegaan het na sy vader, na die maaiers.
19. Hy het vir sy vader gesê: “My kop, my kop!” Dié sê toe vir sy dienskneg: “Dra hom na sy moeder toe.”
20. Toe hy hom gevat en na sy moeder gebring het, het hy op haar skoot gesit tot die middag toe en gesterf.
21. Sy het opgegaan en hom op die bed van die man van God neergelê en agter hom toegesluit en uitgegaan.
22. Toe roep sy haar man en sê: “Stuur asseblief vir my een van die diensknegte en een van die donkies sodat ek gou na die man van God kan gaan en terugkom.”
23. Hy sê: “Waarom sal jy vandag na hom toe gaan? Dit is nie nuwemaan of Shabbat nie.” Sy antwoord: “Shalom (Vrede, gesondheid, voorspoed en vergenoegdheid)!”
24. Toe saal sy die donkie op en sê vir haar dienskneg: “Jaag aan en gaan vooruit; moenie die pas verslap, behalwe as ek jou sê nie.”
25. Sy het gegaan en by die man van God by die berg Karmel gekom. Toe die man van God haar op ’n afstand sien, sê hy vir sy dienskneg Geigazi: “Let op, daar is dié Shunamiet!
26. Hardloop nou om haar te ontmoet en sê vir haar: “Gaan dit goed met u? Gaan dit goed met u man? Gaan dit goed met die seun?” Sy antwoord: “Dit is goed.”
27. Toe sy by die man van God by die berg kom, het sy sy voete vasgegryp en Geigazi het nadergekom om haar weg te stoot, maar die man van God sê: “Laat haar staan, want haar lewe is verbitterd in haar en יהוה het dit vir my verberg en my nie vertel nie.”
28. Toe het sy gesê: “Het ek van my meester ’n seun gevra? Het ek nie gesê: ‘Moet my nie mislei nie?’”
29. Toe sê hy vir Geigazi: “Gord vas jou heupe en vat my staf in jou hand en gaan heen; as jy iemand teëkom, moet hom nie groet nie en as iemand jou groet, antwoord hom nie en lê my staf op die gesig van die seun.”