16. Hulle was ’n muur vir ons, snags sowel as bedags, al die dae wat ons die skape by hulle opgepas het.
17. Nou, daarom moet uself weet en oorweeg wat u moet doen, want boosheid word beplan teen ons meester en teen sy hele huishouding en hyself is so ’n deugniet dat niemand met hom kan praat nie.”
18. Toe het Avigayil gou twee honderd brode, twee kanne wyn, vyf voorbereide skape, vyf mate gebraaide graan, ’n honderd rosynekoeke en twee honderd vyekoeke gevat en dit op donkies gelaai.
19. Sy het vir haar jongmanne gesê: “Gaan voor my uit; let op, ek kom agter julle aan.” Sy het egter nie vir haar man, Naval vertel nie.
20. Dit het gebeur terwyl sy op haar donkie ry en in die verborge deel van die berg afdaal, let op, dat Dawid en sy manne afkom na haar toe; so het sy hulle ontmoet.
21. Nou, Dawid het gedink: “Ek het sekerlik verniet alles wat aan hierdie man behoort in die wildernis beskerm sodat daar niks van sy goed vermis is nie en hy vergeld my goedheid met boosheid.
22. Mag God so aan die vyande van Dawid doen en nog meer, as ek van almal wat aan hom behoort, teen die oggend een laat oorbly wat manlik is.”
23. Toe Avigayil Dawid sien, het sy gou van haar donkie afgeklim en voor Dawid op haar gesig neergeval en na die aarde toe gebuig.