21. Sy seun sê vir hom: ‘My vader, ek het gesondig teen die hemel en voor u en ek is nie langer waardig om u seun genoem te word nie.’
22. Sy vader sê egter vir sy slawe: ‘Bring die beste klere en trek dit vir hom aan, sit ’n ring aan sy hand, skoene aan sy voete
23. en bring die vetgemaakte vee en slag dit en laat ons eet en bly wees,
24. want hierdie seun van my was dood en het weer lewendig geword en hy was weg en is gevind.’ Hulle het begin feesvier.
25. Sy oudste seun was in die veld en terwyl hy nader na die huis toe kom, hoor hy baie musiek
26. en hy roep een van die jongmanne en vra wat dit beteken.
27. Dié sê toe vir hom: ‘U broer het gekom en u vader het die vetgemaakte kalf geslag omdat hy hom gesond teruggekry het.’
28. Hy het kwaad geword en wou nie ingaan nie. Sy vader gaan toe uit en pleit by hom,
29. maar hy antwoord en sê vir sy vader: ‘Let op, ek dien u so baie jare en ek het nooit u bevele oortree nie en vir my het u nooit ’n bokkie gegee sodat ek saam met my vriende bly kon wees nie,
30. maar toe hierdie seun van u kom, wat u besittings verslind het met hoere, het u vir hom die vetgemaakte kalf geslag.’
31. Sy vader sê egter vir hom: ‘My seun, jy is altyd by my en alles wat myne is, is joune.
32. Dit was reg van ons om vrolik en bly te wees, want hierdie broer van jou was dood en het weer lewendig geword en hy was weg en is gevind.’”