19. Maar die leiers van Israel het gesê: “Ons het ’n eed voor die Here die God van Israel teenoor die Gibeoniete afgelê. Ons mag nou niks aan hulle doen nie.
20. Ons moet hulle laat lewe, anders sal ons gestraf word omdat ons nie ons belofte gehou het nie.
21. Laat hulle lewe. Maar ons het ’n ander voorstel. Hulle sal vir die res van hulle lewe vir ons moet water aandra en hout kap vir ons om te gebruik.”
22. Toe laat roep Josua die mense van Gibeon en vra hulle: “Hoekom het julle ons bedrieg deur te sê julle bly ver van ons af terwyl julle geweet het dit is nie waar nie?
23. As gevolg daarvan rus daar nou ’n vonnis op julle. Julle sal vir altyd diensknegte wees wat moet sorg dat daar genoeg hout en water vir die huis van my God is.”
24. Hulle antwoord Josua: “Ons het dit gedoen, want van alle kante af het ons gehoor wat die Here julle God vir sy dienaar Moses gesê het. Hy het gesê dat Hy hierdie land vir julle as ’n besitting gee en dat julle al die inwoners daarvan moet uitroei. Daarom het ons julle bedrieg, want ons was bang julle maak ons ook dood.