9. Agab het toe vir die boodskappers van Ben-Hadad gesê: “Sê vir die koning ek weier. Ek sal hom alles gee wat hy vra, maar hy gaan nie alles hier kom vat nie.” Die boodskappers is toe daar weg.
10. Ben-Hadad was kwaad en het nog ’n boodskap gestuur: “Luister hier, Agab, ek het genoeg soldate dat die stof van Samaria nie genoeg sal wees om hulle hande mee te vul nie. As ek hulle nie bring nie, kan die gode my maar doodmaak.”
11. Agab het hom geantwoord: “Luister, Ben-Hadad, hier by ons is daar ’n spreekwoord wat sê dat niemand wat die wapen opneem, moet dink hy het reeds gewen nie.”
12. Terwyl Ben-Hadad en die ander konings nog in hulle tente gelê en drink het, het hy Agab se boodskap gekry. Hy het onmiddellik sy soldate beveel om vir die aanval teen die stad gereed te maak.
13. Intussen het ’n profeet na koning Agab toe gekom en gesê: “Meneer, die Here sê u hoef nie bang te wees vir die rumoerige skare daaronder nie. Hy sal u vandag laat wen en u sal besef dat die Here die enigste God is.”
14. “Hoe moet die aanval verloop en wie moet die geveg begin?” het Agab gevra. “Stuur eers die jong soldate van die streekshoofde in,” het die profeet gesê. “Wie moet dan gaan?” het Agab gevra. “Dan volg u met die groot leërmag,” het die profeet gesê.
15. Agab het toe eers die 232 jong soldate van die streekshoofde opgeroep en daarna ’n volksleër van 7 000 man saamgestel.
16. Die aanval het teen die middag begin terwyl Ben-Hadad en sy bondgenote dronk in die tente gelê het.