4. Ek het aangehou om al my dienaars, die profete, na julle toe te stuur en Ek het vir julle gesê: Asseblief, julle moenie al hierdie slegte dinge doen nie, Ek haat dit.
5. Maar julle was nie gehoorsaam nie, julle het nie geluister nie en julle het nie opgehou om die slegte dinge te doen nie. Julle het aangehou om vir ander gode wierook-offers te bring.
6. Ek het baie kwaad geword en Ek het die mense gestraf in die stede van Juda en op die strate van Jerusalem. Die stede het hope klippe geword, niemand woon daar nie. Dit is vandag nog so.
7. En nou sê die Here, die God wat oor alles regeer, die God van Israel: Hoekom doen julle hierdie ding wat baie sleg sal wees vir julleself? Julle sal al die mans en vroue en kinders van Juda laat sterf, en daar sal niemand oorbly nie.
8. Julle maak My kwaad wanneer julle dit doen. Julle wil in die land Egipte gaan woon en julle wil daar vreemdelinge wees. Julle wil daar vir ander gode wierook-offers bring. Julle sal sterf. Wanneer mense ander mense wil vervloek en spot, dan sal hulle júlle naam gebruik.
9. Het julle die slegte dinge vergeet wat julle voorvaders en die konings van Juda en hulle vroue gedoen het in die land Juda en op die strate van Jerusalem? Julle en julle vroue het dit ook gedoen.
10. Julle is tot vandag toe nie jammer daaroor nie, julle was nie bang nie. Julle het nie gedoen wat Ek vir julle voorvaders en vir julle gesê het nie.
11. Daarom sê Ek, die Here wat oor alles regeer, die God van Israel: Ek besluit nou dat Ek julle sal straf en dat Ek die hele Juda sal laat sterf.
12. Die Judeërs wat oorgebly het, sal almal sterf in Egipte, almal wat besluit het om na Egipte te gaan en daar vreemdelinge te wees. Vyande sal hulle doodmaak en hulle sal sterf van honger. Vyande sal almal doodmaak, onbelangrike en belangrike mense, en hulle sal sterf van honger. Mense sal hulle name gebruik om ander mense te vervloek en bang te maak en te beledig en te spot.
13. Ek sal die Judeërs wat in Egipte woon, straf soos Ek die mense van Jerusalem gestraf het. Hulle sal sterf in oorlog en van honger en van pes.
14. Nie een van hierdie Judeërs wat oorgebly het en wat in Egipte vreemdelinge wil wees, sal aanhou lewe nie. Hulle sal later wil teruggaan na die land Juda om daar te woon, maar hulle sal nie kan terugkom nie. Daar sal min van hulle oorbly wat lewe.”
15. Daar was mans wat geweet het dat hulle vroue wierook-offers bring vir ander gode. Hulle en al die vroue wat in die groot volksvergadering gestaan het, almal wat in Egipte en die land Patros gewoon het, het vir Jeremia gesê:
16. “Jy sê die Here het jou gestuur om hierdie dinge vir ons te sê, maar ons sal nie luister na jou nie.
17. Ja, ons sal aanhou om te doen wat ons gesê het. Ons sal vir die koningin van die hemel offers bring en ons sal vir haar drank-offers uitgooi soos ons en ons voorvaders en ons konings en ons amptenare altyd gedoen het in die stede van Juda en op die strate van Jerusalem. Daardie tyd het ons genoeg gehad om te eet, en dit het goed gegaan met ons, nie sleg nie.
18. Maar toe het ons opgehou om offers te bring vir die koningin van die hemel en ons het opgehou om vir haar drank-offers uit te gooi. Van toe af het ons min kos gehad, en toe het ons begin sterf in oorlog en van honger.”