7. Hulle het vir hom gesê: “Hoekom praat Meneer so? Ons sal nooit so iets doen nie.
8. Ons het die geld wat ons bo in ons sakke gekry het, vir jou teruggebring uit Kanaän. Ons sal nooit silwer of goud uit jou meneer se huis steel nie.
9. As jy die beker by een van ons kry, dan mag jy hom doodmaak, en dan word ons almal jou slawe.”
10. Die bestuurder sê toe: “Goed, ons sal maak soos julle sê. Maar net die een by wie ek die beker kry, sal my slaaf word, julle ander mag gaan.”
11. Elkeen sit toe gou sy sak op die grond neer en maak dit oop.
12. Die bestuurder het in die sakke gesoek. Hy het by die oudste broer begin en by die jongste opgehou. Hy kry toe die beker in Benjamin se sak.
13. Die broers het hulle klere geskeur omdat hulle hartseer en ontsteld was. Hulle het weer hulle goed op die donkies gelaai en teruggegaan na die stad.
14. Toe Juda en sy broers by Josef se huis aankom, was Josef nog daar. Hulle het voor hom gaan lê met hulle gesigte teen die grond.
15. Josef vra toe vir hulle: “Wat het julle gedoen? Julle wéét dat ’n man soos ek vooruit moet kan sê wat later sal gebeur.”
16. Juda het vir hom geantwoord: “Wat kan ons vir Meneer sê? Wat kan ons praat en hoe kan ons bewys dat ons onskuldig is? God het gewys dat ons skuldig is. Hier is ons nou, ons is Meneer se slawe, ons en ook die een by wie die beker was.”
17. Josef sê toe: “Ek sal dit nooit doen nie. Die man by wie die beker was, hý moet my slaaf word. Julle ander mag teruggaan na julle pa toe.”